ممنون آقای شفر ، مرسی جناب برانکو

انصافا دلمان تنگ شده بود، دلمان تنگ شده بود برای صفرصفرهای زشت و چرک دربی، دربی هایی که نباختن در آن اولویت بود، دربی هایی که ترس در آن حرف اول را می زد.
چند سالی بود که دربی تهران از اصلش فاصله گرفته بود، تیمها می بردند و می باختند و جسورانه بازی می کردند. دربی هایی که از روی صندلی تکانمان می داد و هیجان حرف اول آن شده بود.
اما شهرآورد پنج مهر ٩٧ دوباره ما را برد به آن روزها ، روزهایی که تیتر همیشگی مطبوعات این بود: هیاهوی بسیار برای هیچ. بازی بزن زیرش به نحو احسن دیشب اجرا شد.
توقع زیادی نداشتیم: چند تا حرکت ترکیبی، دو سه تا شوت در چهارچوب، یکی دوتا موقعیت گل حداقل انتظار ما از دیداری بود که یک سویش شفر بود و سوی دیگرش برانکو.
شفر و برانکو نوستالژی دربی های زشت صفرصفر بدون طراوت را به زیبایی کارگردانی کردند.
آقای برانکو می دانیم دست تان خالیست، آقای شفر می دانیم ستاره های تیم تان را یکی یکی پراندند، اما ما و آن هفتاد هزار نفری که در ورزشگاه بودند و میلیونها بیننده تلویزیونی چه گناهی کرده ایم که قرار بود دربی مرهمی باشد بر همه مشکلاتمان ولو برای دو ساعت؟
امیدواریم فقط از نتیجه راضی باشید و در بازی برگشت کیفیت را فدای نتیجه نکنید.