از کاوه تا ژیرو ؛ شادی به وقت ناکامی !

این روزها کارشناسان فوتبال در فضای حرفه ای نقش آمادگی روحی و روانی را در پیروزی تیم همپای آمادگی جسمانی و آمادگی تاکتیکی برمی شمرند و اهمیت زیادی به آن می دهند. اما متاسفانه این روحیه در استقلالی به چشم نمی خورد!

نمونه اش چند هفته پیش در بازی استقلال – تراکتورسازی وقتی اخباری یک اشتباه بزرگ را مرتکب می شود و گل می خورد به آنی بازیکنان بدون اینکه ساختگی رفتار کنند اخباری را در آغوش می گیرند و از او می خواهند با روحیه به کار ادامه دهد و در بین دو نیمه هم مهدی کیانی بازوبند کاپیتانی را به او می دهد و باقی ماجرا که آن را می دانید. در همان بازی اشتباهی از سوی مدافعان استقلال سر می زند و مهدی رحمتی از فرط عصبانیت جمله ای را می گوید...

شرایط مشابه را با شکل دیگری می توانیم درتصاویر بازی دیروز استقلال تهران – استقلال خوزستان ببینیم. بعد از اینکه حسن بیت سعید روی ضربه کاشته به زیبایی هر چه تمامتر دروازه استقلال را باز می کند سریع به سمت دروازه می رود و تلاش می کند که توپ را بگیرد و با خود به میانه زمین بیاورد! این به چه معنی است؟ به این معنی که استقلال خوزستان به دنبال زدن گل های بعدی است و به این یک گل قانع نیست. 

همین طرز تفکر گل دوم استقلال خوزستان را موجب شد. اما کاوه رضایی بعد از اینکه در فاصله چند دقیقه مانده به پایان بازی دروازه استقلال خوزستان را باز کرد و فاصله را به حداقل رساند ژیرویی شادی کرد! گویی استقلال گل اول را به ثمر رسانده و انگار نه انگار که تنها چند دقیقه به پایان بازی باقی مانده و استقلال می رود که یک شکست دیگر را تجربه کرد. 

این نمونه اتفاقی بود که در بازی بورنموث – آرسنال اتفاق افتاد. بازی ای که ابتدا 3-0 به سود بورنموث پییش رفت و در ادامه آرسنال گل های خورده را جبران کرد. شادی ژیرو در دقیقه 2+90 با اینکه دروازه حریف را باز کرده بود و موجب نجات آرسنال از شکست داد با انتقاد رسانه های گروهی مواجه شد. آنها نوشتند که با این شادی مشخص شد آرسنال به دنبال به تساوی کشاندن بازی است نه تغییر شکست به پیروزی...