بادران و ربیعی در انتظار روزهای آفتابی/ بیم و امید در اردوی بادرانی ها

بیست و چهار هفته از لیگ دسته اول فوتبال کشور گذشته و در این مدت شاهد اتفاقات بسیاری در تیم های مختلف بوده ایم. از خروج مهدی پاشازاده از راه آهن و پیوستنش به آلومینیوم اراک تا پیوستن یحیی گل محمدی و نادر دست نشان به اکسین البرز و خونه به خونه و آمدن محمد ربیعی به بادران و خروج اکبرمیثاقیان از این تیم که آمده بود با رویا پردازی های خود بار دیگر با یک تیم دسته اولی به لیگ بالاتر صعود نماید و کارنامه خود را درخشان تر کند که این چنین نشد و تا در نهایت جای خود را به محمد ربیعی بدهد.

صرف نظر از تمامی تیم که یا در گذشته به آن ها پرداخته ایم و یا در آینده به آنها شاره خواهیم کرد، در این جا سخن از بادران تهران می باشد که قبل از آغاز فصل با توجه به برنامه ریزی و هزینه هایی که مالک این باشگاه انجام داده است، نیتی به جز حضور در لیگ برتر در سر ندارد و حتی اگر کمی فراتر بخواهیم به این موضوع اشاره نماییم، مالک بادران ادعای حضور در لیگ باشگاه های آسیا در آینده ای نزدیک داده است که نشان از برنامه های بلند مدت این چهره تازه به ورزش پیوسته بوده که در جای خود می تواند ارزشمند می باشد.

اما برای تحقق این اهداف بلند باید اول از خوان اول عبور کرد تا بعد به مراحل دیگر پرداخت و آنهم این است که بادران و مالک بلندپروازش باید قبل از هر چیزی اول به صدر خود را نزدیک کرده و بعد بفکر صعود به لیگ برتر و در نهایت جام باشگاه های آسیا باشند. برهمین اساس با نگاهی گذرا به شرایط این تیم در جدول لیگ یک شاهد هستیم که در حال حاضر بادران در پله ای قرار گرفته است که هر بازی آن تا پایان هفته 34 می تواند برای او بازی مرگ و زندگی باشد و برای محقق ساختن رویاهای مالک باشگاه، دیگر نمی تواند امتیازات اضافه ای را از دست بدهد و این یعنی این که بازی به بازی باید هم مانند یک استاد شطرنج، ربیعی برنامه داشته و استراتژی در هر بازی مشخص وبر اساس منطق و توانایی های بازیکنانش باشد.

برای این که بداینم حضور ربیعی در این تیم و خروج میثاقیان از بادران تغییری در روند نتیجه گیری داشته است یا نه و این که این جایگزینی می تواند برای بادران در نهایت منتج به نتیجه شود، بد نیست به عملکرد دو مربی نسبت به تعداد بای هایی که بر روی نیمکت این تیم نشسته اند داشته باشیم.

ربیعی از زمانی که به بادران آمده است از 8 بازی که بر روی نیمکت این تیم نشسته است با 3 پیروزی، 4تساوی و 1 باخت به اندوخته های قبلی این تیم 13 امتیاز اضافه نموده که میانگین امتیاز در هر بازی 6/1 می باشد و این در حالی است که اکبر میثاقیان سرمربی سابق این تیم از 16 بازی که بر روی صندلی بادران نشسته بود 23 امتیاز کسب نموده و میانگین 4/1 امتیاز در هر بازی را کسب کرده است.

با نگاهی گذرا به مقایسه 2 مربی و میانگین امتیازگیری آنها درهر بازی، نشان می دهد که بادران تا اینجای کار با ربیعی موفق تر از میثاقیان بوده استو این نکته را هم باید در نظر گرفت که اکبرمیثاقیان قل از آغاز فصل در این تیم حضور داشته و بر اساس اندیشه ها و نیاز خود تیم را بسته بود و این یعنی یک پله جلوتر از ربیعی که از میانه های راه و براساس شرایط موجود بایستی تیم را هدایت کند.

اما با تمام شرایط گفته شده و این که ربیعی بهتر از میثاقیان تا اینجای کار نتیجه گرفته است، ولی بازهم هنوز این تیم در شرایط ایده آل قرار نداشته و فرصت چندانی هم برای عقب ماندگی گذشته را ندارد و این به معنای این می باشد که هر بازی برای ربیعی و شاگردانش بسیار مهم بوده و می تواند در سرنوشت صعود و یا عدم صعود به لیگ برتر تاثیر گذار باشد.

با نگاهی گذرا به وضعیت جدول متوجه می شویم که بادران در حال حاضر با 36 امتیاز در رده ششم جدول جا خوش کرده و این در حالی است که سپیدرود با 43، ملوان 42، مس کرمان، گل گهر سیرجان و پارس جنوبی با 40 امتیاز(پارس جنوبی یک بازی کم تر انجام داده است) بالاتر از این تیم  در رده های اول تا پنجم قرار دارند و ناگفته پیداست که تیم های اکسین البرزبا 36 امیتاز و تفاضل گل کم تر در پشت سر بادران قرار دارد و نساجی مازندران و خونه به خونه نیز با 35 امتیاز در همسایگی این تیم می باشند و با یک تساوی بادران و پیروزی احتمالی آنها، شرایط در جدول تغییر کرده و آنها بالاتر از این تیم قرار می گیرند که این می تواند نشانگر این موضوع باشد که وضعیت آن چنان هم که فکر می کنیم مناسب نبوده و باید استارت کار برای حضور در جمع مدعیان از همین بازی با نفت مسجدسلیمان نواخته شود.

بر همین اساس ربیعی که یکی از مربیان جوان و خوش آتیه فوتبال محسوب می شود، باید کاری کند که هوای ابری که بر روی بادران سایه انداخته است را کنار زده و آفتاب را نمایان سازد تا بتواند در 10 بازی آینده فاصله خود را کم کرده و حتی بتواند از هفته سی ام به بعد در بین سه تیم اول باشد و گرنه کنار زدن تیم های مدعی هفته به هفته سخت تر خواهد شد و اگر این تیم و دیگر تیم های مدعی، نتوانند در فاصله هفته های25 تا 30 امتیازات عقب مانده را جبران کنند دیگر نمی توان به حضور آنها به عنوان مدعی صعود امیدوار بود و باید ماند و انتظار کشید که ربیعی و شاگردانش می توانند از همین هفته استارت صعود به لیگ برتر را بنوازند یا این که سرنوشت طور دیگری رقم خواهد خورد!

نویسنده: نادر دارستانی