یعنی همان کاری که در لیگ برتر انجام دادهاند و نتیجه مثبتی از آن گرفتهاند. برانکو ترجیح داد شاگردانش با پرس شدید از نیمه زمین الهلال، بازی حریف را تخریب کنند و به آنها اجازه بازیسازی ندهند؛ تا از این راه روحیه بازیکنان حریف را در دقایق بعد از دریافت گل تضعیف کند. اتفاقی که تاثیرگذار هم بود و دوندگی بیامان سرخپوشان در خط حمله و هافبکهای هجومی این تیم، فرصت تفکر را از الهلالیها گرفته بود. برانکو هم خیلی زود علیپور را جایگزین رفیعی کرد تا جان تازهای به خط حمله تیمش بدهد. دوندگی بالای امیری و مسلمان و رضاییان در نیمه میانی زمین هم، کمک بسیاری کرد تا فشار گستردهای روی دروازه پرسپولیس وارد نشود. با این وجود عربستانیها روی یک ضربه کرنر و اشتباه قرمزها روی جایگیری و کنترل بازیکنان حریف، گل تساوی را وارد درواز پرسپولیس کردند تا زحمات شاگردان سختکوش برانکو به باد برود. اگرچه، برانکو در پایان بازی از نتیجه و طبعا تلاش شاگردانش راضی بود.