وقتی شکست در برابر نفت در دیدار برگشت نیز تکرار شد، همه هوادارها مطمئن بودند که قلعهنویی دیگر بهترین نسخههای ممکن برای هدایت استقلال را توی جیبهایش پنهان نکرده است. استقلال امیر در لیگ چهاردهم، دو بار به منصوریان باخت و در این 2 مسابقه حتی موفق به باز کردن دروازه حریف نیز نشد. همانجا بود که روزشمار سکوهای آبی برای جایگزینی ژنرال با منصوریان تازهنفس راه افتاد. بین علیمنصور و نیمکت محبوبش ، یک فصل دیگر فاصله به وجود آمد اما سرمربی نفت سرانجام به مهمترین آرزوی دوران تازه زندگیاش رسید.
یکی از مهمترین آزمونهای منصوریان روی نیمکت آبیها، دوئل با قلعهنویی و تراکتورسازی بود. استقلال این دوئل را در خانه واگذار کرد تا اولین راند از انتقام ژنرال با موفقیت به پایان رسیده باشد. در نیمفصل اول لیگ شانزدهم، اوضاع هر 2 تیم کاملا متفاوت با امروز بود. تراکتور مدعی کاملا جدی قهرمانی به شمار میرفت و تصور میشد استقلال با سرمربیاش به بنبست رسیده است. حالا اما استقلال یک پله بالاتر از رقیب ایستاده و روزهای درخشانی را پشت سر میگذارد و تراکتوریها با مصائب مختلفی دست و پنجه نرم میکنند. انگیزه امیر برای بردن منصوریان، تنها نکته امیدوارکننده برای هواداران تراکتورسازی به شمار میرفت. ژنرال در استقلال، تاج و تختاش را بعد از دبلشدن در مقابل منصوریان از دست داد و حالا شاید با دبلکردن این مربی، تاج و تخت علیمنصور در باشگاه را نیز با خطر نابودی مواجه کند. بعد از جدایی از استقلال، بهترین نمایش تیمهای قلعهنویی روبروی استقلال رقم خوردهاند. شکست دادن آبیها، تراکتور را به رده دوم برمیگرداند اما برای قلعهنویی، پسگرفتن اعتبارش در فوتبال ایران به عنوان یک مربی بزرگ با انتقام از منصوریان جوان، اهمیت به مراتب بیشتری خواهد داشت.