کاوه رضایی به تنهایی در محوطه جریمه اماراتیها حضور داشت و به سادگی مهار شد؛ و البته یکی دو دفعه هم توپ روی سر بازیکنانی مثل فرشید اسماعیلی نشست که به بدترین شکل ممکن سانترهای استقلالیها از دست رفت. منصوریان که علی قربانی سرزن را روی نیمکت نشانده بود، تا پایان نیمه اول هم استقلال سردرگمی را دید و آن هم یک دلیل داشت. استراتژی مبهم سرمربی آبیها که به شکست بیشتر نزدیک بود تا پیروزی.
نکتهای که در همان دقایق ابتدایی نیمه دوم منصوریان را وادار به تغییر کرد تا با ورود علی قربانی اشتباه اولیهاش را بپذیرد. از همان ابتدا هم میشد با کم کردن یکی از مدافعان یا هافبکهای چپ یا راست، علی قربانی را برای استفاده از سانترها در زمین قرار داد و نتیجه بهتری گرفت. ورود قربانی عملا فشار را روی مدافعان الاهلی بیشتر کرد و دقیقا در همان لحظات استقلال به گل رسید. اتفاقی که میتوانست از ابتدای بازی برای استقلال بیفتد و پیروزی را به نام آبیها بزند؛ اما با استراتژی مبهم علیمنصور در نیمه اول، فقط یک نیمه استفاده شد؛ که نتیجهاش هم گل تساوی برای استقلالیها و فشار روی دروازه الاهلی تا دقایق پایانی بازی بود.