استقلال به خواسته اصلیاش که گل نخوردن در تهران بود دست پیدا کرد و در دقایق آخر بازی هم به لطف اشتباه عجیب بازیکن العین صاحب پنالتی شد و گل برتری را مقابل این تیم به ثمر رساند. حالا علیرضا منصوریان سر به عرش میزند و از کسب این نتیجه در پوست خودش نمیگنجد. با این همه مثل بیشتر بازیهای استقلال در مرحله گروهی، آمار نشان داد در این بازی هم استقلال مالکیت توپ کمتری نسبت به حریفش در اختیار داشته است. آبیها در زمین خودی تنها 45درصد از زمان بازی را صاحب توپ بودند و البته که این برای هواداران میزبان خوشایند نیست. با این همه جادوی نتیجه گرفتن همیشه باعث میشود این قبیل مسائل تحتالشعاع قرار بگیرد. علیمنصور در نشست خبری بعد از بازی هم آشکارا گفت تیمش علاقهای به بازی مالکانه نداشته و فقط در پی کسب نتیجه بوده است. استقلال در مرحله گروهی هم همین رویه را در پیش گرفته بود. به عنوان مثال آنها در مجموع دو بازی رفت و برگشت با التعاون عربستان فقط 35درصد مالک توپ بودند، 9کرنر کمتر از حریف زدند و 500پاس هم کمتر دادند! با این همه دو پیروزی برای استقلال به ثبت رسید که برای صعود این تیم کافی بود. آنچه مسلم است اینکه منصوریان فعلا در استقلال هم به همان شیوه نفت تهران از تیمش بازی میگیرد. روزی که او به استقلال آمد، مدعی شد تلفیقی از بازی بایرنمونیخ و اتلتیکومادرید را پیاده خواهد کرد؛ ما فعلا هر هفته داریم اتلتیکو مادرید استقلال را میبینیم، اما از بخش بایرنمونیخ این تیم خبری نیست! البته یک اصل در فوتبال هرگز عوض نمیشود و آن هم اینکه تا وقتی یک مربی نتیجه بگیرد، بقیه کاستیهای او به چشم نخواهد آمد. در حال حاضر هم هواداران استقلال کاملا از شرایط تیمشان راضی هستند؛ به ویژه که آنها داربی تهران را هم درست با همین شرایط، یعنی مالکیت و شوت و تعداد پاس کمتر بردند. با این حال باید صبر کرد و دید روزی که این مدل بازی استقلال با کسب نتیجه همراه نباشد، بازهم هواداران با همین شدت پای علیمنصور میمانند یا نه.
56هزار تماشاگر برای چهار بازی
اوجگیری استقلال درست از میانه فصل شروع شد. آنها در نیمفصل اول بدترین عملکرد ممکن را ارائه دادند و از جام حذفی هم کنار رفتند اما پس از آن درست در شرایطی که شمارش معکوس برای اخراج منصوریان شروع شده بود، او با استقلال نتایج مناسبی کسب کرد. آنها 120دقیقه مقابل السد قطر مقاومت کردند و این تیم را در ضربات پنالتی بردند و پس از آن هم پرسپولیس را با فوتبال «ضد توپ» و استراتژی دفاع و ضد حمله شکست دادند. بعد هم که مسیر در لیگ و آسیا برای این تیم باز شد. با این حال وقتی به نیمفصل اول نگاه میکنیم، میبینیم تیم منصوریان با همین شیوه بازی وقتی موفق به کسب نتیجه نمیشد، مطلقا برای هواداران قابل تحمل نبود و از کمترین میزان حمایت ممکن بهره میبرد. آمار رسمی سازمان لیگ نشان میدهد استقلال در هفته پنجم در بازی با ماشینسازی فقط 15هزار تماشاگر داشته که این عدد در بازی هفته نهم با سایپا به 25هزار نفر رسیده. استقلال در هفته یازدهم در آزادی برابر گسترشفولاد تنها 10هزار تماشاچی داشت و هفته چهاردهم تنها 6هزارنفر بازی استقلال برابر پدیده را از نزدیک تماشا کردند؛ یعنی مجموعا 56هزار هوادار برای 4بازی خانگی! شاید اگر استقلال زیبا یا به قول منصوریان «بایرنمونیخی» بازی میکرد، در روزهای ناکامی هم میتوانست از حمایت نسبی هواداران برخوردار باشد. با این وجود اعداد و ارقام گواهی میدهند چنین تیمی فقط تا وقتی نتیجه بگیرد، مقبول طبع طرفداران خواهد بود. امیدواریم این دوران برای منصوریان حالا حالاها طول بکشد و او اسب مراد را همچنان بتازاند.