یکی از مهمترین خصایل اخلاقی برانکو که در دوسال گذشته بارها نمود پیدا کرده، صبر و بردباریاش در قبال اشتباهات فردی بازیکنان بوده است. امکان ندارد یک روز مربی کروات را در شرایطی ببینیم که دارد تقصیر ناکامی را گردن بازیکنانش میاندازد و پنبه آنها را جلوی خبرنگاران میزند. سرمربی پرسپولیس بار دیگر در پایان بازی با لخویا این خصوصیت حرفهای و مناسبش را به رخ کشید و درست در شرایطی که همه چیز آماده انتقاد از طارمی بود، پشت این بازیکن ایستاد. شاید برانکو در نشست خبری بعد از مسابقه میتوانست دست پیش را بگیرد و بگوید با طارمی به خاطر اینکه پشت ضربه پنالتی ایستاده برخورد خواهد کرد. او حتی میتوانست راه کمهزینهتری را انتخاب کند و مثلا گل خالی عجیبی را که طارمی اوایل نیمه دوم خراب کرد یادآوری کند. با این حال اما برانکو عادتش را ترک نکرد و به حمایت از بازیکنانش ادامه داد. سرمربی کروات پرسپولیس گفت طارمی در تمرینات همه پنالتیهایش را گل کرده بود و اصولا از این دست اتفاقات برای هر بازیکنی پیش میآید.
به طور کلی سبک کاری بسیاری از مربیان بزرگ دنیا همین است؛ اینکه انتقاد از بازیکن را برای گفتوگوهای خصوصی و محرمانه نگه میدارند و هرگز جلوی رسانهها به چنین موضوعاتی نمیپردازند. حتی کارلوس کیروش هم در طول این 5سال هرگز به انتقاد از بازیکنانش نپرداخته. مثلا در دوره قبلی مقدماتی جامجهانی، در پایان بازی با لبنان و ازبکستان که تیم ملی با اشتباهات فاحش مهدی رحمتی بازنده شد هرگز چیزی در این مورد از زبان کیروش نشنیدیم. این درست بر عکس رویه خیلی از مربیان ماست که در نشستهای خبری معمولا دیواری کوتاهتر از بازیکنان پیدا نمیکنند. در ایران اگر تیمی برنده شود، مربیاش میگوید: «بچهها فرامین کادرفنی را به دقت اجرا کردند» و اگر ناکامی به وجود بیاید، آقای مربی خواهد گفت: «بچهها به توصیههای کادرفنی توجه نکردند.» و این یعنی تنها چیزی که هیچوقت هیچ اشکالی ندارد، تدابیر مربیان است!