حتی تصور حضور مجتبی جباری در ترکیب استقلال نیز میتواند هر هوادار استقلال را به هیجان بیاورد. بهخصوص هوادارانی که خاطرات حضور جباری در استقلال را به یاد دارند و با چشم خود دیدهاند که چگونه جباری تقریبا هیچ روز بدی نداشته و همیشه در سطح بالایی بازی کرده است.
عمده نگرانی که در مورد جباری وجود دارد وضعیت بدنی او و مصدومیتهای گاه و بیگاهی است که به دلیل فیزیک ضعیفش به سراغش میآید. اما میتوان ادعا کرد که جباری مصداق آن جمله معروف فوتبالیهاست که «حتی جنازه اش در داخل زمین نیز بازی را در میآورد»
جباری حتی در روزهای اوجش هم هافبک فیزیکی و دوندهای نبود. او فوتبال را با مغزش بازی میکند و بنابراین اگر منصوریان بتواند با سایر نفراتش کمبود دوندگی جباری را جبران کند، آنوقت راه رفتن جباری در زمین هم میتواند برای استقلال مثمرثمر باشد. بازیکنانی مثل جباری مرد لحظهها هستند و کافیست تا در میانه میدان با یک پاس حتی ساده جریان بازی را به نفع استقلال عوض کند. چه مربیانی که آرزوی داشتن همین جباری پا به سن گذاشته را دارند. کسانی که حاضرند جباری نود دقیقه در زمین راه برود و جورش را دیگران بکشند اما به وقتش از هوش او نهایت استفاده را ببرند. زمانی خداداد عزیزی در پاس تهران همین نقش را داشت یا مارادونا در سالهای آخر بازیاش انگار که در پارک قدم میزد اما زهرش را در نهایت میریخت.
مخلص کلام اینکه هواداران استقلال به جباری امید زیادی ببندند. اگر فرصت کافی به او داده شود نشان خواهد داد که همچنان دود از کنده بلند میشود.