انتقال آندرانیک تیموریان به گسترش فولاد، به لحاظ فنی زلزلهای در لیگ به وجود نمیآورد. آندو فصل گذشته نتوانست چیز زیادی به ماشینسازی تبریز اضافه کند و در نفت تهران نیز با استانداردهای همیشگیاش فاصله داشت.
با این وجود او هنوز هم یک چهره محبوب برای رسانهها به شمار میرود و خبر پیوستناش به باشگاه گسترش، حتی روی جلد چند روزنامه نیز رفته است. مطبوعات ورزشی، استقبال ویژهای از جابجایی آندو به عمل آوردهاند. ستارهای که دوران کاپیتانیاش در تیم ملی کوتاه بود اما یک دهه، برای این تیم به میدان رفت و با همه سلولهایش برای ایران مبارزه کرد.
فوتبال آندو تیموریان، به سکانس پایانی نزدیک شده اما افول او در مستطیل سبز، نمایشهای باشکوه مربوط به گذشته این بازیکن را از حافظهها پاک نخواهد کرد. تیموریان، یک جنگجوی ذاتی بود. فوتبالیستی که لقب سامورایی را نه به واسطه مدل مو، بلکه به خاطر شیوه ناآشنای بازیاش به دست آورد. او حتی در روزهای بازی برای بولتون، در تیم ملی مراقب ساقهایش نبود و عادت داشت هر بار با انگیزهای به زمین برود، که انگار آخرین بازیاش را برگزار میکند.