دیدار اخیر استقلال و سایپا که با پیروزی نارنجی پوشان به پایان رسید، نمونه بارز این موضوع است. استقلال پیش از گل عباس زاده، چند موقعیت از روی کارهای ترکیبی و شوت از پشت محوطه به دست آورد اما در همان دقایق هم ضعف در حفظ توپ و دقت کم در پاس، شرایط ضدحمله و موقعیتسازی را در اختیار شاگردان پرسرعت و تکنیکی علی دایی قرار میداد.
علاوه بر این، منصوریان باید بیش از این روی توپگیری و پرسینگ تیمی کار کند چراکه توپگیری سریع، موقعیت افزایش فشار روی دروازه حریف را فراهم میکند. اما پس از گل سایپا، استقلال وضعیت متفاوتی را تجربه کرد. آنها با تغییر نسبی سبک، سانتر از جناحین و بازی مستقیم را در پیش گرفتند تا هرچه سریعتر به گل تساوی و پس از آن به پیروزی برسند و این در حالی بود که سایپاییها در دقیقه 58 به گل رسیده بودند و استقلالیها وقت داشتند با بازی حساب شده، باحوصله و به قول آقای منصوریان مالکانه، به پیروزی برسند. آمار در پایان بازی نیز نشان داده شد سایپا بیش از استقلال توپ را در دست داشت!
آبی پوشان پایتخت در این فصل، شیوه بسیار خوب و البته متداولی را در پیش گرفتهاند و بهتر از فصل پیش فوتبال بازی میکنند اما باید به خاطر داشته باشند که پیروزی در یک بازی را نباید فدای دست کشیدن از اصول و فلسفه کرد. باخت پرسپولیس در شهرآورد به همین تیم استقلال مصداق بارز این وضعیت است، جایی که ایوانکوویچ با وجود دو گل عقب بودن در حساسترین بازی فصل، اصرار به سبک همیشگی کرد و تا دقیقه 90، از بازی مستقیم استفاده نکرد. به نظر میرسد استقلال تیم بی حوصلهای شده و شاید هم ترس از شکست باعث شده که این تیم در مواقعی که عقب میافتد توان جبران نداشته باشد.