با این وجود چنین اتفاقی رخ داده و حالا به قول برانکو «تفسیرهای بعد از شکست» شروع شده است. عدهای میگویند خستگی بلای جان سرخها شده اما گروهی دیگر غرور و آسانگیری بیش از حد مردان برانکو را عامل ثبت این ناکامی به شمار میآورند. شاید علت واقعی باخت، تلفیقی از این هر دو عامل باشد؛ بهخصوص که پرسپولیس در نیمه اول این بازی بسیار ضعیف کار کرد و طبعا فقط خستگی نمیتواند موجب افت فنی یک تیم در دقایق نخست بازی باشد.طبیعی است که از دست دادن 3امتیاز شیرین خانگی برای هواداران پرسپولیس بسیار ناگوار باشد اما شاید در این شکست حکمتی بزرگتر نهفته است. به هر حال پرسپولیس همین حالا هم با وجود امتیازاتی که از دست داده مدعی اول قهرمانی است و با توجه به افتوخیز تیمهایی مثل تراکتورسازی، سپاهان، ذوبآهن و استقلال تهران، برای جبران امتیازات از دست رفته و تکرار عنوان قهرمانی در لیگ برتر ابدا کار غیرممکنی در پیش ندارد. در نتیجه شاید ناکامی در برخی مسابقات لیگی، تلنگر خوبی برای سرخها باشد تا ششدانگ حواسشان را جمع کنند و در آسیا کار را سفت بگیرند. پرسپولیس پیش از بازی با الاهلی عربستان هم در آخرین مسابقهای که در ورزشگاه آزادی برگزار کرد برابر سیاهجامگان مشهد تن به تساوی ناباوانه یک بر یک داد. همین نتیجه اما آنها را بیدار کرد و باعث شد در دو بازی رفت و برگشت برابر الاهلی عربستان و نیز مسابقه بیرون از خانه با گسترشفولاد به بهترین نتایج دست بیابند. حالا هواداران میتوانند امیدوار باشند که باخت به پیکان هم اثر مشابهی داشته باشد و باعث شود آنها در دو بازی متوالی بیرون از خانه مقابل سپاهان و الهلال عملکردی موفقیتآمیز داشته باشند. مسلما بردن سپاهان در اصفهان میتواند خیلی ارزشمندتر از پیروزی بر پیکان در تهران باشد اما از همه اینها مهمتر برتری برابر الهلال است که میتواند تاریخ باشگاه را تغییر بدهد. پس چه بهتر که پرسپولیس سیلیهایش را در لیگ بخورد و هوشیاریاش را در آسیا نشان بدهد.