شجاع در نمایشی بی نقص حتی یک بار نگذاشت یار مستقیمش از جمله سوما سر بزند و با پاسوری از خط دفاع و اعتماد به نفسی که به تیم می داد، در شب پیروزی وجد آور پرسپولیس از اصلی ترین بازیکنان بود.
شجاع در طول بازی لحظه ای نایستاد و در صحنه گل الاهلی هم موظف به پوشش دفاع میانی سرخ ها بود نه جای دریبل خوردن ماهینی.
فردوسی پور ناخواسته این ذهنیت را ایجاد کرد که شجاع می بایست جلوی ضربه الامری را می گرفت که حتما می داند فقط در نبود مدافعین دو جناح، چنین وظیفه ای به مدافع مرکزی سپرده می شود.
در این بازی که پرسپولیس در همان شروع بازی 10 نفره شد و فشار زیادی را متحمل گردید، ایستادگی تمامی عناصر دفاعی و بخصوص شجاع خلیل زاده ستودنی بود. این شجاع حتی اگر کارلوس کیروش نخواهد بپذیرد به مراتب بهتر از محمد انصاری است و می توان به راحتی خط دفاع تیم ملی ایران را به شجاع و مرتضی پور علی گنجی دو مازنی پرنده و محکم سپرد که خصوصیاتی کاملا مشابه دارند و روی زمین و در هوا، مسلط هستند و بی هراس از نام رقبا بازی می کنند.
شجاع اگر کمی اعصاب خود در بازی های پرتنش را کنترل کند و وارد حواشی نشود، همانطور که مقابل الاهلی چنین بود، لیاقت خود برای بازی در جام جهانی را بیشتر اثبات می کند.