این پرسپولیس سادهترین تعبیر است از مثل کهنه یک سر و هزار سوداست. باشگاهی با هزاران پرونده شکایت که فکر میکردیم سنگینترینش همان پرونده مانوئل ژوزه است اما کاری که مهدی طارمی و مدیران نابلد پرسپولیس درباره بازگرداندن او از ریزهاسپور ترکیه انجام دادند، از امضای آن قرارداد کمرشکن با مرد پرتغالی و اخراج ناشیانه او هم بدتر بود. با این پروندههای سنگین فکر میکنید دیگر مجال و یا حوصلهای میماند برای پرداختن به بدهیهای داخلی باشگاه به امثال ذوبآهن؟ بر خلاف پرسپولیس که بدون توجه به بدهیهایش روزگار میگذراند، باشگاه اصفهانی چند سالی است سفت و سخت دنبال سهم خود از حق رشد بازیکنانی که به پرسپولیس داده، میدود و علیه این باشگاه بدهکار حتی حکم هم گرفته اما خب هنوز هیچ پولی دستش را نگرفته است. ذوبآهن یک بار برای گرفتن حق رشد پیام صادقیان از پرسپولیس شکایت کرد و بعد از آن مطالبهای ۳۵۰ میلیونی از این باشگاه داشت برای حق رشد محسن مسلمان. بازیکنی که مدیرعامل ذوبآهن گفته بود با اصرار زیاد و واسطه کردن دوستان مشترکشان رضایتنامه خود را برای حضور در پرسپولیس گرفت و از همان روز، اصفهانیها خواهان دریافت حق رشد او شدند. البته بیش از ۶ ماه است که آنها هیچ حرفی از حق رشد نزدهاند و دلیلش شاید این باشد که مطمئن هستند کنفدراسیون فوتبال آسیا حقشان را میگیرد. واقعیت این است که باشگاه ذوبآهن بی سر و صدا از باشگاه پرسپولیس به کنفدراسیون فوتبال آسیا شکایت کرده و همین روزهاست که یک حکم دیگر یقه تیم برانکو را بگیرد.