به شاگردان برانکو امید بدهید؛ شاید معجزه ای در راه باشد

در مقایسه با شرایط دو بازی مرحله گروهی، اوضاع دیشب پرسپولیس مساعد نبود. تیم به طور کاملا مشهودی خسته بود. آن بازیکنانی که در هوای گرم‌تر بازی با الاهلی نود دقیقه جانانه دویدند کجا و این بازیکنانی که دیشب نای برگشتن در نیمه دوم نداشتند کجا.

پرسپولیس مرحله گروهی تیمی یکدست‌تر بود. برانکو در آن دو بازی همه بازیکنان کلیدی خود را داشت. خط دفاعی‌اش با حضور سیدجلال و انصاری به سختی تسلیم می‌شدند و بازیکنان خط میانی این تیم به وضوح آماده‌تر از دیشب و این روزها بودند.

برانکو با تیمی زخمی و خسته به الهلال در نیمه‌نهایی رسید. مدافعان دیشب پرسپولیس اکثر نبردهای یک‌به یک را واگذار کردند و هماهنگی چندانی نیز نداشتند. پرسپولیس دیشب گل‌های ساده‌ای خورد. هر چهار گل پرسپولیس از آن گل‌هایی بود که پرسپولیس یک سال بود نمی‌خورد. آن مدافعان سخت‌گیر فصل پیش کجا و این مدافعان بی آزار دیشب کجا.

برانکو ارزان‌ترین تیم مرحله نیمه‌نهایی را در اختیار دارد. این ارزان بودن دیشب خودش را در تفاوت سطح تکنیک بازیکنان دو تیم نشان داد. الهلال البته به خوبی با پرسینگ شدید در نیمه اول پرسپولیس را خلع سلاح کرد و وقتی ده نفره شد که بازیکنان پرسپولیس قوای چندانی برای فشار بی‌امان روی دروازه حریف نداشتند.

بازی دیشب پرسپولیس را می‌توان به حساب شرایط خاص این تیم گذاشت. درست مثل شرایط خاص استقلال در برابر العین. اما باید پذیرفت که رسیدن به فینال آسیا در حال تبدیل شدن به رویایی دست نیافتنی شده.

برانکو با چنگ و دندان تیمش را به نیمه‌نهایی رساند‌. باید به او خسته نباشید گفت و آرزو کرد که با این باخت انرژی و انگیزه‌اش را از دست ندهد. هواداران پرسپولیس از او بخواهند که قراردادش را تمدید کند که اگر او برود مشخص نیست چه در انتظار پرسپولیس با شاهکارهای مدیریتی خواهد بود.

بازیکنان پرسپولیس نیز باید همه تلاش خود را برای تلافی نتیجه دیشب در بازی برگشت به کار گیرند. آنها یک ماه فرصت دارند تا با شرایطی بهتر و‌ مساعدتر خود را برای نبرد حیثیتی برگشت آماده کنند. شاید معجزه ای در راه بود شاید.