نگاهی آماری به مسابقه پرسپولیس و استقلال خوزستان

 تعداد پاس های تیم پرسپولیس 559 پاس و در قیاس با تعداد پاسهای استقلال خوزستان که 278 پاس بوده، ضریبی تقریبا 2 برابر داشته است. موقعی که این تعداد پاس را با درصد مالکیت توپ دو تیم قیاس می کنیم و 65% مالکیت توپ پرسپولیس را با 35% حریفش می سنجیم، متوجه می شویم که ارتباط معناداری مابین تعداد پاس های 1 تیم با درصد مالکیتش وجود دارد. برای درک صحیح تر این موضوع میبایست دنبال حلقه مفقوده ای بگردیم که ارتباط تعداد پاسها را با مالکیت توپ بیشتر عیان کند.

لذا آنچه میبایست بررسی شود، تعداد پاس های صحیح پرسپولیس است. چرا که بالا بودن تعداد پاسهای یک تیم الزما به معنای همان درصد افزایش مالکیت توپ آن تیم نخواهد بود. لذا آمار خیره کننده 471 پاس صحیح تیم پرسپولیس که 84% کل پاس های این تیم را شامل می شود، در قیاس با 191 پاس صحیح استقلال خوزستان که 68% تعداد پاسهای این تیم را در بر می گیرد، گویای این حقیقت است که موثرترین عامل در مالکیت توپ یک تیم تعداد پاس های صحیح آن تیم است نه الزاما تعداد پاس هایش.

از طرفی 16 خطای پرسپولیس در مقابل 14 خطای رقیب اهوازی گویای تلاش 2 تیم در جهت قطع توپ و ممانعت از بازیسازی حریف و اینکه هیچکدام از آنها بزدل و محتاطانه بازی نکرده اند بوده است. اما 18 شوت پرسپولیس که 4 تای آن در چارچوب بوده، در قیاس با 9 شوت استقلال که 2 تای آن در چارچوب بوده نیز گویای آمار 2 برابری پرسپولیس در این خصوص است. از دیدگاه کرنرها، آمار دو تیم نزدیک به هم بوده و در مقابل 3 موقعیت گل آبی پوشان اهوازی، پرسپولیس11 موقعیت گلزنی داشته است. در واقع تیمی که بتواند این تعداد موقعیت گل خلق نماید، با دارا بودن بازیکنانی چون علیپور، منشا و طارمی ( که در این مسابقه محروم بود )، خواهد توانست در مسابقات آتی نیز گل های فراوانی به ثمر برساند.

اما نکته جالب توجه اینکه تنها برتری استقلال خوزستان در تعداد کرنرها بود. بله 27 کرنر در مقابل 18 کرنر پرسپولیس. تنها دلیلش بسته بودن عمق دفاعی پرسپولیس و مستحکم بودن سیستم 442 لوزی در عمق است. اما تنها ضعف این سیستم کناره ها و ضلع کناری لوزی است که به حریف اجازه خودنمایی می دهد. لذا استقلال خوزستان تلاش وافری جهت نفوذ به سمت دروازه پرسپولیس از کناره ها نشان داد که نهایتا نیز موفق به گرفتن ضربات کرنر بیشماری شد. پس استقلال خوزستان بخوبی سعی در استفاده از نقطه ضعف سیستم 442 الماس نمود، اما موفقیتی حاصل نکرد.

الا ایحال این آمار تیم پرسپولیس موید این حقیقت است که 16 گل این تیم در لیگ برتر که این تیم را جزو تیم های بالایی جدول در امر گلزنی قرار داده، با حضور این تیم در رده های بالایی جدول ارتباطی مستقیم دارد. تیمی می تواند گل بزند که موقعیت گلزنی ایجاد نماید. تیمی هم که گل بزند امتیاز جمع آوری نموده و در بالای جدول جا خوش می کند. ناگفته نماند که اختلاف بازی 2 تیم در این حد نبوده است. یکی از دلایل این آمار 2 برابری پرسپولیس خصوصا در تعداد پاس ها، بدلیل اخراج کولیبالی از تیم حریف، بازی با حوصله پرسپولیس و مدیریت این تیم در حفظ نتیجه خصوصا در نیمه دوم بوده است. نکته ی آموزشی اینجاست که سایر مربیان لیگ نیز میبایست از شیوه پاس های مکرر و البته صحیح (چرخش توپ) جهت اداره بازی و سپری نمودن زمان مسابقه به نفع خویش بهره ببرند.

از تیم ویسی که بگذریم، در نقطه مقابل پرسپولیس تیم بزرگ استقلال تهرانی قرار دارد که گل های به ثمر رسیده اش در این فصل، کمتر از انگشتان 1 دست بوده و از لحاظ امتیازی نیز در وضعیت مناسبی قرار ندارد. تمامی این موارد می تواند آمادگی ذهنی مناسبی به خوانندگان محترم جهت تماشای دربی بدهد. استقلال برای موفقیت در ادامه لیگ برتر هفدهم میبایست در تعطیلی نیم فصل اقدام به جذب مهاجمینی شش دانگ و گلزن نماید.

نویسنده: محسن بابادی(تحلیلگر و مفسر فوتبال)