رئال چه چیز دارد که بارسلونا ندارد؟

در عصر مسی و پیش از آن،عصر بهترین بارسای تاریخ با پپ گواردیولا، رئال مادرید به شکلی بهت آور بر اروپا حکمرانی می کند. چهار قهرمانی در پنج سال. تنها 5 سال زمان برای رسیدن به همان تعداد قهرمانی که بارسا در 15 سال اخیر کسب کرده است. هشداری جدی برای بارسلونا؛ همانطور که مارک کروساس(بازیکن سابق تیم های پایه ای بارسا) پیش از این گفت.

پس از قهرمانی شب گذشته رئال، پویول نیز در توئیتر، بارسلونا را به تجدید نظر در اولویت هایش و تعمق بیشتر فراخواند. بارسا با احتمالا بهترین بازیکن تاریخ فوتبال(مسی)، شاهد قهرمانی های پیاپی دشمن قدیمی در اروپاست و این واقعا برای هوادارانش زجرآور است.

حال این سوال مطرح می شود که رئال چه چیزی دارد که بارسلونا ندارد؟

خیلی زود به این پاسخ می رسم. حداقل در رقابت هایی مثل چمپیونزلیگ که می توان با 13 بازی در آن به قهرمانی رسید، رئال یک ژن جنگجویی و رقابت طلبی ویژه و منحصر به فرد دارد.

اصلا نمی توانم تصور کنم که برای رئال، اتفاقی مشابه آنچه بر سر بارسا در دو سال اخیر آمده، رخ دهد. برایم غیر قابل تصور است که رئال مثل بارسا در زمین یوونتوس با سه گل شکست بخورد و در همان بازی رفت تیم حذف شده باشد یا برابر تیمی مثل رم و در حالی که بازی رفت را 4-1 برده، در نهایت 3-0 شکست بخورد و حذف شود.(آن شکست 4-0 سال 2009 رئال برابر لیورپول را فراموش کنید که از جمله استثنائات است). این ژن خاص رئال در بارسلونا وجود ندارد.

بارسا هر زمان که توانسته قهرمان اروپا شود، این مهم را با برتری کاملا فاحش بر رقبا به دست آورده است. حتی بوده اند فصولی که برتری بارسا بر رقبا آشکار بوده ولی در نهایت این تیم قهرمان نشده است.

شما می توانید این را ژن منحصر به فرد رئال بنامید یا خوش شانسی یا هر چیز دیگر ولی فقط اینگونه می توان توضیح داد که تیمی دقیقه 93 یک بازی فینال(برابر اتلتیکو) بتواند باخت را با تساوی و سپس برد عوض کند. یا در یک بازی فینال لیگ قهرمانان، گلر حریف(کاریوس) دچار اشتباهاتی باورنکردنی در چنین سطحی از فوتبال شود.

نمونه مشابه برای بارسا را فقط می توانم در بازی نیمه نهایی سال 2009 برابر چلسی و گل استثنایی اینیستا پیدا کنم. آن هم در شرایطی حاصل شد که بارسا نیم ساعت پایانی بازی، برتری بی چون و چرایی بر حریف لندنی خود داشت.

نمی توان از نقش کیفیت مجموعه بازیکنان رئال نیز به سادگی گذشت. در فینال سال 2014 لیسبون برابر اتلتیکو، ایسکو و دی ماریا بودند که با ورود خود به زمین جریان مسابقه را عوض کردند. امسال هم بیل بود که با ورودش به زمین، گل دوم رئال را با اولین لمس توپش و به شکلی استثنایی به ثمر رساند.

همین دیشب بود که پویول گفت بارسا فقط با یک تعداد بازیکن خاص بازی می کند و برنده می شود. مسی و سوارز همیشه در ترکیب حضور دارند و مهم نیست در تابستان چه بازیکنانی خریداری شده اند. فقط کافی است نگاه کنید و ببینید که فصل جاری، رونالدو و بیل چه تعداد بازی را استراحت کردند.

سال به سال می گذرد و رئال از لحاظ ذهنی بیشتر از همیشه خود را تقویت می کند. بارسا برای برتری بر حریفانش باید بهترین نمایش ممکن را ارائه دهد و همواره به یک مسی آماده نیز نیازمند است.

در عوض رئال حتی با نیمی از قدرتش نیز می تواند جام قهرمانی را بالای سر ببرد و فقط کافی است با نام رئال وارد زمین شود. شانس؟ اتفاق؟ من که چنین اعتقادی ندارم.

هایمه رینکون: خبرنگار بخش بارسلونای مارکا