تمرین گلزنی برای دیدار با الدحیل با عبور از اتوبوس نساجی

اما هیچ بعید نیست که در هر دو بازی با یک شیوه بازی کند. در واقع نساجی با وجود بی‌شباهت بودنش به تیم قطری، یک حریف تمرینی خیلی جدی پیش از بازی با الدحیل خواهد بود چرا که با دفاع چندلایه‌اش قطعا پرسپولیس را برای گلزنی به دردسر خواهد انداخت.
اتفاقا تیم برانکو هم چنین حریفی می‌خواهد برای امتحان کردن راه‌های گلزنی به الدحیل. البته برانکو در این فصل تقریبا هیچ چالشی در انتخاب ترکیب اصلی‌اش ندارد و انتخاب شیوه خطی یا لوزی برای اجرای 2-4-4 است که او را به چالش می‌کشد. آقای سرمربی می‌داند که برای شکست دادن الدحیل باز هم باید ریسک کند و این ریسک چیزی نیست جز بازگشت به سیستم لوزی که در بازی رفت به آن روی آورد.
جایی که کمال در نقش تک هافبک دفاعی تیم تقریبا نفوذی انجام نمی‌دهد، نوراللهی باتوجه به قدرت حمل توپ و همچنین سانتر‌هایش به هافبک چپ می‌رود، رسن نوک لوزی را در اختیار می‌گیرد و عالیشاه هم می‌شود بال راست. در شیوه خطی اما نخستین تاکتیک پرسپولیس می‌شود سانتر از کناره‌ها که ماهینی و انصاری به خوبی از پس آن برنمی‌آیند و در خط حمله هم بازیکن بلندقامتی نیست که از این ارسال‌ها استفاده کند. مگر اینکه پروفسور بخواهد مثل بازی با الجزیره 2-4-4 خطی را انتخاب کند اما به مدافعان راست و چپش اجازه سانتر زیاد ندهد و از آنها بخواهد با کات بک توپ را به علیپور، منشا و دیگران برسانند. البته خوبی تیم برانکو این است که قابلیت اجرای هر تاکتیکی را دارد و می‌تواند برای محک زدن خودش از بازی با نساجی استفاده کند.