طارمی سهل انگار است؛ اما نمک روی زخمش نپاشید!
غروب یک روز تابستانی بود که هواداران پرسپولیس به نظاره عکسی نشستند که با مربی و مدیران تیم ترکیه‌ای انداخته بود. هوادارانی که احساس کردند رو دست خورده‌اند، او را به باد ناسزا گرفتند. دل‌شان از او پر بود. غافل از اینکه طارمی رفته بود که برگردد و برگشت. به همان سادگی که جذب ریزاسپور شد به همان سادگی هم دلش را زد. سوار هواپیما شد و به ایران برگشت. نماند تا همچون هم‌تیمی‌اش با مذاکره فسخ قراردادش را بگیرد. برگشت و دوباره محبوب هواداران شد. و حالا یک سال و دو ماه پس از آن غروب عجیب، او تاوان سهل‌انگاری اش را می‌دهد. چهار ماه محروم.
طارمی سهل‌انگار است.نه فقط در بیرون از زمین که در داخل زمین هم. همانطور که وسط بازی حساس پرسپولیس در آسیا هوس چیپ‌زدن می‌کند، همانطور هم هوس می‌کند برود ترکیه چرخی بزند و به‌یکباره بدون قصد قبلی قرارداد می‌بندد. همانطور که سهل‌انگارانه بدون حضور وکیلش قرارداد می‌بندد،سهل‌انگارانه سرش را پایین می‌اندازد و برمی‌گردد. می‌گوید یک‌سال هم محروم شوم برنمی‌گردم.اما از او سهل‌انگارتر مدیران پرسپولیس و وکیلش بودند که سعی نکردند،رضایت ریزاسپور را بگیرند.گفتند فوقش طارمی محروم می‌شود.مگر محروم شدن بازیکن در وسط فصل کم فاجعه‌ای است که اینگونه به بی‌خیالی طی کردند؟حالا خود طارمی بی‌خیال است شما دیگر چرا مدیران عزیز؟ طارمی در دوران انتخابات خود را چهره‌ای ملی می‌داند که نباید از او در انتخابات سواستفاده شود.اما کسی که خود را چهره‌ای ملی می‌داند نباید حواسش به کارها و تصمیماتش بیشتر جمع باشد؟ نباید مراقب خودش باشد،مراقب شخصیت حقوقی‌اش،مراقب وجهه عمومی‌اش؟
در میان اخبار
طارمی سهل‌انگار حالا چهار ماه محروم است. چهار ماهی که رویای رسیدن به جایزه بهترین بازیکن سال آسیا را از او گرفت. اما قرار نیست او مسئول سهل‌انگاری مدیران تیمش هم باشد. به او کمک کنید تا دوباره مقتدرانه برگردد.کمکش کنید تا شاید واقعا روزی یک چهره ملی شود. یک چهره ملی واقعی. او به اندازه کافی خود را ملامت می‌کند،شما دیگر بر روی زخمش نمک نپاشید.
