خیلی زود در فوتبال ایران مطرح شد و پیراهن تیم ملی را پوشید. از او بهعنوان ستاره آینده فوتبال ایران یاد میشد. شاهماهی نقل و انتقالات؛ کسی که سرخابیها نبردی طاقتفرسا برای جذبش داشتند. امروز شاید خوشبینیها به کریم انصاریفرد مثل آن روزها نباشد. اما حداقل حسنِ فوتبال اروپا برای کریم انصاریفرد این بوده است که «جنگیدن» را آموخته است. مثل همین تابستانی که گذشت، در روزهایی که مربی سابق او را مازاد اعلام کرده بود. اما کریم ماند و جنگید تا امروز که هم جایگاهش در تیم را بازیافته است و هم جزء گلزنان برتر لیگ یونان است.
در فرم فوتبالی هم کریم جنگیدن را چاشنی ظرافت و تکنیکش کرده است. خیلیها میگفتند بیش از حد ظریف بازی میکند و آن جلو نمیجنگد. حالا کریم در روزهای خوبش است. پای ثابت تیم ملی در این سالها هم بوده است و در 27 سالگی، بازوبند کاپیتانی تیم ملی گاهی هم به او میرسد. خیلیها به کریم در سالهای پختگی فوتبالیاش امید بستهاند. هم در یونان و هم ما در ایران، که شاید ستاره ما در روسیه باشد.