داریوش شـجاعـیان آری، مهدی تـرابی نه

به نظر می‌رسد گسترش در مورد سعید آقایی هم سناریوی مشابهی را دنبال می‌کند و با پیوستن این بازیکن به سپاهان، چک تضمین یک‌ونیم میلیاردی او را به پول تبدیل خواهد کرد. کاری که گسترش به تازگی شروع کرده، روندی است که از چندین دهه پیش توسط باشگاه‌های کوچک در فوتبال حرفه‌ای دنیا جریان دارد. این قبیل باشگاه‌ها صرفا بر اساس اهداف خودشان جلو می‌روند و در این مسیر طوری برنامه‌ریزی می‌کنند که اگر ستاره مهمی در بستر آنها کشف شد و با مسیر کل مجموعه همخوانی نداشت، حداکثر سود مالی را از ناحیه انتقال او به جیب بزنند.
باشگاهی مثل گسترش‌فولاد به خوبی می‌داند که قرار نیست فصل آینده مدعی جدی کسب عنوان قهرمانی باشد و در کورس بالای جدول با سرخابی‌ها یا تراکتور و سپاهان بجنگد. آنها به فکر بقا در لیگ، حفظ موقعیت آبرومندانه در جدول و نهایتا کسب سهمیه آسیایی هستند. به این ترتیب با بازیکنانی غیر از شجاعیان و سعید آقایی هم شانس رسیدن به چنین مقصودی را دارند و ترجیح می‌دهند با فروش به‌موقع آنها، پول خوبی به دست بیاورند؛ پولی که در صورت مدیریت صحیح می‌تواند خرج پشتوانه‌سازی و کشف و تربیت استعدادهای جدید شود و «شجاعیان»‌های دیگری بسازد، بازیکنانی که در آینده باز هم می‌توانند با قیمت بالا به باشگاه‌های دیگر منتقل شوند.
اگر واقع‌گرایی فعلی گسترشی‌ها در باشگاهی مثل سایپا هم وجود داشت، شاید آنها نیز تصمیم مشابهی را در مورد مهدی ترابی اتخاذ می‌کردند و با فروش این بازیکن ضمن کمک به رشد او، سود مالی خوبی هم به دست می‌آوردند. احتمالا سایپایی‌ها که فعلا با اصرار ترابی را نگه داشته‌اند، با خودشان فکر می‌کنند نیازی به یکی، دو میلیارد پول انتقال این بازیکن ندارند، اما مگر مالک باشگاه خصوصی گسترش‌فولاد نیازی به این مبالغ داشت؟ این قاعده حرفه‌ای کار است و به علاوه بازیکن بزرگ و بااستعداد را هم نمی‌توان به زور در تیمی نگه داشت که اهداف متوسطی دارد. سایپا پارسال به زحمت و هفته آخر در لیگ برتر باقی ماند؛ هرچند آنها امسال با جذب دایی به اهداف بزرگ‌تری فکر می‌کنند. باید دید آیا امسال هم ترابی در سایپا «تلف» می‌شود یا نه؟