در این میان شاید این سوال به وجود بیاید که آیا واقعا چند ماه استفاده از سروش رفیعی ارزش آن همه چک و چانه و هزینه را داشت یا نه. به ویژه که پرسپولیس قبل از آمدن رفیعی هم قهرمان مقتدر نیمفصل بود و مشکل فنی خاصی نداشت. واقعیت آن است که شاید سروش در پرسپولیس حضور «جادویی» نداشت و حجم بسیار بالای توقعات را برآورده نکرد اما انتقال او به پرسپولیس حداقل این حسن را داشت که تراکتورسازی را تضعیف کرد. در آن زمان سرخپوشان تهرانی و تبریزی تنها گزینههای کسب عنوان قهرمانی به شمار میرفتند و تراکتور توانسته بود نوراللهی و عالیشاه را از رقیب بگیرد. بنابراین ضروری بود که پرسپولیس هم ضربهاش را به تراکتور بزند که این اتفاق با جذب سروش رخ داد. این مدل جذب بازیکن، شبیه همان کاری است که همیشه بایرنمونیخ انجام میدهد و معمولا با استخدام ستارههای رقبا، آنها را تضعیف میکند. انصافا تراکتور هم بعد از جدایی سروش، دیگر آن طراوت و شادابی را نداشت.