این فوتبالیست ایرانی از کرونا نمی‌ترسد!

آرش اکبری بازیکن ایرانی تیم تادآز در تاجیکستان است. او در روزهای اخیر به عنوان تنها فوتبالیست ایرانی مطرح شده که با وجود کرونا همچنان در زمین مسابقه بازی میکند. آرش که در فوتبال ایران با وجود تلاش زیاد نتوانست به توفیقی برسد حالا در غربی ترین منطقه کشور فارسی زبان تاجیکستان کار خود را ادامه میدهد و البته میخواهد که راهی متفاوت با ابوالقاسم لاهوتی شاعر برجسته ایرانی طی کند.

لاهوتی در حدود یک قرن پیش پس از مشکلاتی که در ایران برایش به وجود آمد کشور را به مقصد تاجیکستان ترک کرد و همانجا نیز باقی عمر را گذراند اما اکبری قصد دارد به ایران بازگردد و به زعم خود به آنچه که حقش بوده و نرسیده برسد. آرش هم البته باتوجه به این که پدرش استاد ادبیات است، این شاغر ایرانی را می‌شناسد اما می‌گوید که دوست دارد در ایران به زندگی ادامه دهد.

او که پیراهن شماره ۳۱ تیمش را بر تن دارد در گفت وگو با خبرنگار ما به نکات مختلفی اشاره کرد از جمله اینکه در ایران برای کدام تیم ها بازی کرد، هم تیمی کدام ستاره ها بود و چرا نتوانست در سطح اول فوتبال ایران باقی بماند. همچنین راه حضور در لیگ تاجیکستان را میگوید که کمتر ایرانی به آنجا رفته و از شرایط زندگی در این کشور آسیای مرکزی صحبت های جالبی را مطرح میکند. از جمله علاقه مردم تاجیک به ایرانی ها.

آرش اکبری هنوز به شماره ایرانی اش در واتساپ در دسترس است. با او که تماس میگیریم ابتدا از سابقه فوتبالش میپرسیم. همان لحظه چند عکس از کارت های بازی اش که سازمان لیگ و هیئت فوتبال صادر کرده رو برای ما میفرستد و سپس میگوید من سال ۸۴ فوتبالم را از راه آهن آغاز کردم، بعد به صبای قم رفتم و سال ۸۸ به همراه رامین رضاییان و حامد لیگ در تیم زیر 23 سال صبای قم بودیم. آن سال ما پنج نفر اعضای زیر ۲۳ سال صبا را تشکیل میدادیم. بعد آقای یاوری سرمربی ما شد و اتفاقاتی افتاد که نشد در صبا بمانم. بعد از صبا تصمیم گرفتم فوتبال بازی نکنم اما به اصرار خانواده به فوتبال برگشتم و در لیگ های پایین تر بازی کردم.

آرش در مورد پیوستن به تیم تادآز می‌گوید: من رفتم نیروی زمینی و خوب کار کردم اما نیم فصل سرمربی عوض شد و ما را فرستادند تیم B که 4 سطح پایین تر بود. چون سرباز بودم نمی‌توانستم کاری کنم و دوباره دلسردی به من غلبه کرد تا این که در گل ابریشم بازی کردم. سپس صحبتی با یکی از مربیان ایرانی فوتسال تاجیکستان داشتم که گفت تو فوتبالیست خوبی هستی و حیف است در ایران سطح های پایین را بازی کنی، بیا تاجیکستان در لیگ برتر بازی کن. گفت که باتوجه به شناختی که از تو دارم می‌توانی در تاجیکستان موفق باشی. من هم فیلم بازی ام را فرستادم و بعد دعوت نامه فرستادند و الان دو سال است در تاجیکستان بازی می کنم.

سوال بعدی درباره تاجیکستان است. جایی که او فوتبالش را ادامه می‌دهد. اکبری میگوید تاجیکستان یک کشور آسیای مرکزی است که با ازبکستان، قرقیزستان و چین مرز مشترک دارد و فوتبالش به این کشورها به خصوص ازبکستان‌ نزدیک است؛ یک جورهایی فوتبالشان ادغام شده روسیه و ازبکستان است. یک فوتبال فیزیکی با تکیه بر آمادگی بدنی بازیکنان که شاید کمتر تکنیک و دریبل زنی بازیکن ایرانی را در آن ببینیم. درباره امکانات تیم‌ های تاجیکی باید بگویم که اگر امکانات را استادیوم خانگی و کمپ تمرینی و هتل در نظر بگیریم، همه باشگاه ها این ها را حداقل دارند. ما خودمان در هتل مخصوص تیم تادآز میمانیم و وضعیت کمپ و استادیوم هم با وجود اینکه شهر کوچکی داریم قابل قبول است. مبلغ قراردادها شاید مثل ایران نجومی نباشد اما چیزی که روی کاغد بنویسند را عملی می‌کنند.

او درباره لیگ و کشور تاجیکستان توضیح می‌دهد: تعداد تیم ها 10 تیم است و امسال دو تیم اضافه شده. فقط فرقش این است که بازی ها سه دور برگزار می‌شوند، رفت و برگشت و بعد دور آخر را برای میزبان قرعه کشی می‌کنند تا 27 بازی در لیگ انجام دهیم. شرایط زندگی اینجا خیلی خوب است و مشکلی برای برقراری ارتباط نداریم. 

این بازیکن ایرانی با اشاره به اختلاف سطح لیگ تاجیکستان و قهرمانی های تیم استقلال می‌گوید: استقلال یک تیم بسیار حرفه ای است که بیشتر بازیکنان ملی پوش تاجیکستان را در اختیار دارد. لژیونرهای این تیم نیز از صربستان و اکراین و... هستند و باتوجه به این که در پایتخت هستند، هواداران زیادی هم دارند. تیم خوجند در ای اف سی کاپ بازی می‌کند و ما هم دومین تیم پرافتخار تاجیکستان هستیم.

اکبری در خصوص وضعیت خودش هم توضیح می‌دهد: من در ایران اغلب هافبک چپ و دفاع چپ بودم اما سال پیش مربی از من خواست که هافبک وسط بازی کنم. در طول بازی های پیش فصل و جام حذفی و لیگ هفت گل زدم و فکر میکنم عملکرد خوبی بود. در کل فکر میکنم که انتخاب خوبی داشتم و از بازی در لیگ تاجیکستان راضی ام. اگر پیشنهادی از ایران باشد به آن فکر می‌کنم چون در ایران به حقم نرسیدم اما همانطور که گفتم اینجا هم خیلی شرایط خوبی دارم.

آرش اکبری در مورد خوانندگی اش توضیح می‌دهد: خوانندگی را به عنوان یک علاقه و تفریح دنبال می‌کنم و چون در تاجیکستان شرایط مهیا است، گاهی می‌خوانم و با برادرم تمرین می‌کنم. من از این کار انرژی می‌گیرم و لذت می‌برم که در تاجیکستان این کار را انجام دهم. البته من حرفه ای نیستم که آهنگ و آلبوم بیرون بدهم و برای دل خودم می‌خواهم.

وی در خصوص شناخت تاجیک ها از فوتبال ایران می‌گوید: اینجا از فوتبال ایران خیلی حساب می‌برند و مخصوصا تیم ملی را قدرتمند می‌دانند و به آن «کمند سخت» می‌گویند. علی کریمی، علی دایی و... را می‌شناسند و به آن ها علاقه دارند. به همین خاطر به بازیکنان ایرانی هم احترام خاصی می‌گذارند. درباره پرسپولیس و استقلال خیلی صحبت می‌کنند و بازی های این دو تیم را دنبال می‌کنند و پیگیر لیگ ایران هستند.

آرش در آخر به کرونا اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد: اینجا خیلی خوب ویروس کرونا را کنترل کردند و هیچ کسی به این بیماری مبتلا نشده و مرزها هم بسته هستند و پروازی وجود ندارد. اینجا با چین مرز دارند اما کرونا وارد کشور نشده و فوق العاده است. به همین خاطر بازی های لیگ هم انجام می‌شود اما برای پیشگیری و احتیاط بیشتر، بازی ها بدون تماشاگر برگزار می‌شوند.