از خصلتهای اصلی دو مدافع مرکزی استقلال خوزستان فیزیک مناسب آنها برای جنگهای هوایی بود. هم کولیبالی آمادگی بدنی فوقالعادهای برای نبردهای روی هوا داشت و هم علایی برای پریدن و زدن ضربات اول آماده بود.
با این وجود منصوریان باز هم تاکتیک اصلی تیماش را ارسال از کنارهها قرار داده بود و ترجیح داد به جای استفاده از جپاروف و شجاعیان برای پاسهای عمقی از آنها در چپ و راست زمین استفاده کند. اتفاقی که با همکاری وریا غفوری و میلاد زکیپور به سانترهای پرتعداد آبیها منتهی شد که البته ثمرهای برای آبیها نداشت. غالب سانترها با ضربه اول کولیبالی از باکس اهوازیها دور شدند و معدود دفعاتی هم که مهاجمان تهرانی موفق بودند ضربات با دقت کافی زده نمیشد. کولیبالی و علایی تا دقیقه 90 وظیفه خود را به بهترین شکل انجام دادند و البته منصوریان هم اصرار به تکرار روال آغاز بازی تا انتهای دیدار داشت. اتفاقی که سودی هم برای استقلال به همراه نیاورد و برنده دیدار، کولیبالی و دوستان بودند؛ نه قربانی و رفقا.