فوتبال یک کشور را ساختار،برنامه و اصولش خواهد ساخت،نه نام های بزرگ

،اما سوال اساسی این است که آیا یک مربی بزرگ و نامی به تنهایی حلال مشکلات فوتبال این کشور است؟

برای جواب این سوال، یک نه بزرگ باید بگذاریم به بزرگی تمام مشکلات فوتبال کشور...

فوتبال ما در حال حاضر چندین سال از فوتبال ژاپن و استرالیا و قطر عقب است و این عقب

ماندگی ها با آوردن یک مربی بزرگ، جبران نخواهد شد.

فوتبال ما اگر میخواهد در واقعیت به سطح اول آسیا برسد، ابتدا باید خصوصی سازی را در

باشگاه ها به صورت جدی پیگیری و به سرانجام برساند.

سپس به زیرساختها برسد و استادیوم های مجهز با چمن های هموار بسازد و بعد از این مراحل به صورت جدی مربیان کار بلد و حرفه ای اروپایی را در سطح فوتبال پایه به خدمت

گیرد و از پایه و اساس،شروع به ساخت بازیکنان توانمند کند.

باور کنید برای موفقیت، هیچ جادو و معجزه ای در کار نیست...

فرمول موفقیت، توجه به خصوصی سازی،زیرساخت و فوتبال پایه است...

هر کار دیگری به غیر از اینها به شکست منجر میشود و در خوشبینانه ترین حالت،موفقیت

مقطعی را به دنبال خواهد داشت.

یونان هم یک بار قهرمان اروپا شد ولی این یک موفقیت گذرا بود و امروز کسی در اروپا

از یونان به عنوان الگو نام نمیبرد.

ایران هم شاید با مربی بزرگ و یک نسل طلایی،یک بار نتیجه بگیرد اما اگر اساس و پایه و اصول نباشد،موفقیتش مقطعی و گذرا خواهد بود....

نویسنده:هادی خسروی