به‌جا مانده از جدایی ناگهانی کاوه رضایی/ مدیران استقلال کلاه‌شان را بالاتر بگذارند

بیانیه عجیب این باشگاه در مورد کاوه رضایی که آخرش رسما به «التماس» برای تمدید قرارداد مجید حسینی کشیده شد، واقعا جای بحث داشت و نقطه‌ای تاریک برای یک تیم بزرگ با هواداران میلیونی محسوب می‌شد. قطعا ‌شأن باشگاه استقلال خیلی بالاتر از آن است که اینطور آشکارا از جدایی یک بازیکن اظهار عجز کند؛ به ویژه که کاوه رضایی بازیکن آزاد به شمار می‌آمده و اختیارش دست خودش بوده است.
از بیانیه باشگاه بدتر اما، مصاحبه شگفت‌انگیز مسوول نقل‌وانتقالات استقلال بود. پندار توفیقی که حالا به یک پدیده عجیب و غریب و نوظهور در فوتبال ایران تبدیل شده، به کاوه رضایی لقب «اروپا ندیده» داده است! این حرف را مثلا مهدی مهدوی‌کیا با بیش از یک دهه حضور مستمر در بالاترین سطح بوندسلیگا نمی‌زند. بلکه این جملات را از زبان کسی می‌شنویم که اساسا سابقه‌اش برای اهالی فوتبال ایران روشن نیست و کسی نمی‌داند با چه منطقی امروز چنین سمت مهمی را در استقلال تصاحب کرده. توفیقی برای تحقیر کاوه رضایی از سابقه حضور امثال فرهاد مجیدی و مهدی پاشازاده در لیگ‌های اروپایی سخن می‌گوید؛ حال آنکه سطح باشگاه‌های اروپایی این بازیکنان هم چیزی نزدیک به همین شارلوا بوده که حالا کاوه را جذب کرده. این هر دو نفر در اروپا برای راپیدوین اتریش بازی کرده‌اند و البته پاشازاده یک فصل هم برای بایر لورکوزن توپ زد که عمدتا به نیمکت‌نشینی گذشت. بنابراین مشخص نیست کاوه چه کار خلافی انجام داده که سزاوار سرزنش باشد. اگر هم مشکل آقایان با نوع جدایی «چراغ خاموش» این بازیکن است، بد نیست آنها شیوه آبی‌پوش شدن رضایی در ابتدای فصل قبل را مرور کنند تا به یک نتیجه روشن برسند؛ اینکه او همان‌طوری از استقلال رفت که روزی به این تیم آمده بود.
نکته جالب در مورد اظهارات توفیقی اما جایی است که او از روی عصبانیت رقم واقعی قرارداد کاوه رضایی را افشا می‌کند و می‌گوید این عدد نه آن یک میلیارد تومان اعلام شده به سازمان لیگ، بلکه یک میلیارد و 600میلیون تومان بوده! اوج جذابیت در سخنان آقای مدیر هم اینجاست: «او صددرصد قراردادش را گرفته. حتی دو آپشن قرارداد رضایی به این بازیکن تعلق نمی‌گرفت ولی باشگاه استقلال برای همکاری با او، این آپشن‌ها را هم پرداخت کرد. » الحق و الانصاف که همه دنیا باید جمع شوند و از مدیران استقلال کار یاد بگیرند. آنها نه‌تنها به یک فوتبالیست تا 60درصد بیشتر از رقم رسمی قراردادش تعهد داده‌اند، بلکه برخی پاداش‌ها را هم بدون به حد نصاب رسیدن این بازیکن به وی پرداخت کرده‌اند! آیا از این بهتر هم می‌شود؟ کاوه رضایی یک سال تمام لای پر قو حفظ شد و حتی به شکلی عجیب در بسیاری از تمرینات ریکاوری استقلال هم حضور نیافت. لابد همه این کارها را کردند تا استاد دلش نرم شود و به حضور در جمع آبی‌ها ادامه بدهد؛ اما افسوس که این اتفاق رخ نداد. کاش باشگاه را در مقابل بازیکنان و به‌خصوص آنها که هر سال فقط هفت گل می‌زنند، آنقدر در موضع ضعف و ذلت قرار ندهیم که هوادار احساس سرافکندگی کند. این از هر جام و مقامی مهم‌تر است.