نکته ویژه این بیانیه اما اشارات متعدد منصوریان به پیروزی استقلال در آخرین داربی تهران بود. سرمربی استقلال ظاهرا هیچ نقطهای را در کارنامه یک سال گذشتهاش درخشانتر از برتری برابر پرسپولیس ندیده و به همین دلیل مرتبا مخاطبانش را به آن بازی معروف ارجاع داده است. از این نظر شاید بتوان او را با پرویز مظلومی مقایسه کرد. سرمربی پیشین استقلال هم پس از آنکه فروردین95 شکست سختی را برابر پرسپولیس پذیرفت و مثل شرایط فعلی منصوریان تحت فشار شدید انتقادات قرار گرفت، سعی کرد خودش را پشت سنگر داربیهایی که قبلا برده پنهان کند. مظلومی همان روزها در مصاحبهای گفته بود: «من همان مظلومی هستم که 4 دربی پشت سرهم بردم. باشگاه استقلال در آن زمان پیروز بود. حالا یک شکست اتفاق افتاده. درست است مسوولیت بازی با من است و مربی سیبل است، اما از همه میخواهم که نگاه منصفانهای داشته باشند.»
ظاهرا مربیانی که داربی را میبرند، تصور میکنند ماموریتشان به پایان رسیده و دیگر هیچ وظیفه دیگری بر عهده آنها نیست. این توهم که در ذهن مظلومی وجود داشت، حالا گریبان منصوریان را هم گرفته و باعث شده سرمربی فعلی استقلال بعد از بدترین شکست تاریخ معاصر این تیم بر سر هواداران و منتقدان منت هم بگذارد! این در حالی است که داربی با همه ارزشهای فوقالعادهاش فقط یک بازی است و قرار نیست سایر اتفاقات فصل زیر سایه آن قرار بگیرد. شاید اگر الان از خیلی از هواداران استقلال سوال کنید، حاضر باشند پیروزی در داربی را مثلا با مساوی عوض کنند، اما این باخت شش گله برابر العین هم جای خودش را به شکستی خفیفتر بدهد. اشتباه مظلومی این بود که فکر میکرد فقط بردن داربیها کافی است. درست به همین دلیل او با دو نسل پرستاره استقلال به خصوص در دوره اول حضورش نتوانست هیچ عنوان مهمی به دست بیاورد. حالا هم همان سوءتفاهم برای منصوریان پیش آمده؛ کسی که ابتدای فصل گرانترین تیم لیگ شانزدهم را بست و انتظار میرفت مقتدرانه قهرمان شود، اما حالا همه دستاوردش یک پیروزی با حداقل اختلاف در داربی تهران است.