برانکو و تغییر جهت، در بزنگاه

به گزارش فرتاک ورزشی، قصد قیاس نداریم، اما برانکو از روزی که به ایران آمده، نشان داده که نسبت به تغییرات هیچ ابایی ندارد و ریسک پذیری بالایی دارد.

در حالیکه شاید بالای نود درصد تیمهای ایرانی با سیستم چهار_دو_سه_یک بازی می کنند، بد نیست بدانید که تقریبا اولین بار، او به عنوان تئوریسین بلاژ این سیستم را وارد فوتبال این کشور کرد و تیم ملی را از شر سیستم سه_پنج_دو خلاص کرد، «سیستمی که بدون پیستونهایی چون مهدوی کیا، منجر به فوتبال زیبا نخواهد شد»

اما در حالیکه هشت نه سال پس از رفتن برانکو، مربیان ایرانی ۱-۳-۲-۴ را به اشکال مختلف و بعضا دفاعی تر مورد استفاده قرار میدادند، این بار او پس از گذراندن چند بازی با این سیستم در فصل درخشان!!، در فصل جدید به یکباره سراغ سیستم هجومی چهارچهاردو لوزی یا الماس رفت که میتوان گفت تا به حال در لیگ ایران دیده نشده بود، برانکو پای این سیستم بسیار دشوار «آن هم در زمینها و شرایط ایران» و آداپته شدن بازیکنانش با آن ایستاد و اشتباهات بازیکنانش در بازی هایی چون سپاهان را به جان خرید، تا پرسپولیس فصل قبل، تبدیل به یکی از  هجومی ترین تیمهای تاریخ فوتبال ایران شود. 

در فصل جدید نیز به همین سیستم وفادار بود، پرسپولیس باز هم از لحاظ ساخت موقعیت، با اختلاف تیم اول ایران بوده و هست، اما علاوه بر بی دقتی مهاجمین، نسبت به سال گذشته تعداد موقعیت ها کاهش یافته که دلایل مختلفی دارد،وابستگی بیش از حد به مسلمان که گاهی میتواند همچون شمشیر دو لبه عمل کند، باعث شد تا برانکو به تغییرات تاکتیکی در جلوی زمین فکر کند، در بازیهایی که فاصله بین مسلمان و هافبکهای کناری زیاد میشود، حفظ توپ در زمین حریف برای پرسپولیس بسیار دشوارتر شده و به دنبال آن، موقعیت سازی نیز کاهش می یابد، این امر به ویژه با حضور امیری و رضائیان در پست هافبک بیشتر نمود پیدا میکند.

 این در حالی است که سال گذشته رضائیان و احمدزاده با مسلمان، مثلث خطرناکی در سمت راست پدید می آوردند و حتی گاهی عالیشاه سمت خود را رها کرده و به همراه طارمی، برتری عددی در سمت راست را ایجاد میکردند. ولی این فصل، به دلایلی که گفته شد، این چنین نبوده است.

اما اکنون با آمدن سروش رفیعی، دست برانکو برای تغییرات بسیار باز شده است، او میتواند به همان چهار چهار دو خود وفادار بماند و رفیعی نقش یک هافبک چپ خلاق و کمتر رونده را ایفا کند، یا اینکه به وقت نیاز جای مسلمان را گرفته و مسلمان به مانند نیمفصل حضور قرضی در پرسپولیس، یک وینگر چپ باشد. مزیت این ترکیب تغییرات مداوم این سه هافبک در طول بازی خواهد بود، به این جمع امیری و نریمان جهان را نیز اضافه کنید تا پی به دردسر فعلا شیرین برانکو ببرید.

اما ایده جذاب برانکو، تغییر تاکتیک و استفاده همزمان از دو بازیساز «مسلمان و رفیعی» و استفاده از سیستم چهار_یک_چهار_یک خواهد بود که  احمدزاده و امیری دو هافبک کناری خواهند بود که بسته به فاز دفاعی یا هجومی، میتوانند به ترتیب نقش وینگ بک و وینگر را به عهده بگیرند.

باید دید امروز برانکو کدام سیستم را انتخاب کرده و آیا باز هم بر سر بزنگاه تغییراتی از او شاهد خواهیم بود یا خیر.