شایعاتی که بعد از شکست استقلال مقابل نفت شنیده میشد حقیقت داشت و در ترکیب آبیپوشان برای بازی با سپاهان از مهدی رحمتی خبری نبود. منصوریان بعد از حذف قول داد ضعف تیمش روی ضربات ایستگاهی را ترمیم کند و نتیجه استفاده از حسینی جوان در ترکیب اصلی بود. استقلال در خط دفاع و میانی هم تغییراتی داشت، ولی مهمترین تصمیم دیروز منصوریان که بازتاب زیادی پیدا کرد، حذف دروازهبان و کاپیتان تیمش از ترکیب اصلی بود.
سرمربی استقلال در حالی چنین تصمیمی گرفت که روی لبه تیغ است و ممکن بود شکست در اصفهان حکم به برکناریاش بدهد، ولی حاضر شد این ریسک را بپذیرد و حسینی هم جواب اعتماد مربیاش را داد. حالا باید پرسید چه اتفاقی افتاده که او حاضر شده از کاپیتان تیمش چشمپوشی کند؟ آیا این تصمیم فقط فنی است یا دلایل دیگری هم دارد؟
منصوریان تاکید داشت که تیمش مقابل تراکتورسازی و نفت روی ضربات ایستگاهی گلهای سادهای دریافت کرد؛ گلهایی که قابل پیشگیری بود. به نظر میرسد او نقش رحمتی را در این گلها پررنگ میداند. شنیده میشود که او برای مدافعانش شرح وظایف مشخصی در نظر گرفته، ولی رحمتی در زمین از آنها خواسته متفاوتی داشته و همین دوگانگی دفاع استقلال را سردرگم و متزلزل کرده. پس برای این بازی سرنوشتساز تصمیم گرفت گزینه کمتجربه ولی مطیع را انتخاب کند و اگر قرار است ببازد حداقل با تدابیر خودش ببازد. نیمکتنشینی رحمتی و چند بازیکن دیگر مثل خسرو حیدری پیامی هم برای بازیکنان داشت؛ منصوریان هرچند موقعیت متزلزلی دارد، ولی نشان داد که هنوز نفر اول تیم است و اگر تا امروز ملاحظاتی داشته در ادامه راه همه آنها را کنار میگذارد، حتی اگر این دوران خیلی کوتاه باشد.
رحمتی یکی از بهترین دروازهبانهای سالهای اخیر فوتبال ایران است، ولی ویژگیهایی دارد که کار با او را برای مربیان پیچیده میکند. او خودش را فراتر از یک بازیکن میداند و به این ترتیب انتظاراتش هم از یک بازیکن عادی بیشتر است. ریشه اختلافات او با مربیان قبلی استقلال هم در همین دخالتها بود که معادل تجاوز به حیطه اختیارات سرمربی و مدیرعامل است.
منصوریان که شناخت کاملی از فضای استقلال دارد، وقتی در شروع فصل رحمتی را به عنوان یکی از ستونهای تیمش انتخاب کرد، مشخص بود که با علم به تمام این موارد تصمیم به این همکاری گرفته، ولی چرخش تازه نشان میدهد که حاضر نیست بیش از این از اقتدار مربیگریاش هزینه کند.
اتفاقات روز گذشته، یادآور ماجرایی است که به حذف رحمتی از تیم ملی ختم شد. قبل از اینکه مربیان استقلال با این معادله پیچیده روبهرو شوند، کیروش در شرایط مشابهی قرار گرفت و واکنشی داشت که نگاه متفاوت یک مربی بزرگ اروپایی را نشان میدهد. وقتی رحمتی اعلام کرد که میخواهد مدتی استراحت کند، تیم ملی در مقدماتی جام جهانی 2014 شرایط سختی داشت و دروازهبانهای جانشین فاصله محسوسی با رحمتی داشتند، با وجود این کیروش تصمیم گرفت او را کنار بگذارد و مقابل این رفتار غیرحرفهای عقبنشینی نکرد.
منصوریان در قدم اول رحمتی را نیمکتنشین کرده و نتیجه گرفته. حالا اختیار عمل با اوست که در ادامه چه تصمیماتی بگیرد؛ رحمتی را بهتدریج به ترکیب برگرداند یا تصمیم به حذف کاملش بگیرد. مطالعه تجارب مربیان قبلی شاید برای او کارگشا باشد.