پرسپولیس ۱۳۵۲ ؛ قهرمانی بدون هیچ شکست.../ گل زیبای کلانی و باز شدن قفس توری حجازی فقید
خاطرات را ورق می زنیم ، به سال ها قبل، دهه های پُر از خاطره های شیرین و تلخ، کودکانی که بزرگ شدند و پدرانی که رفتند، بزرگانی که همچنان مانند افتخارات ملی و اسطوره در کنار همگان مایه سربلندی و افتخار هستند و بسیاری دیگر که پا به بهشت گذاشتند..
به ۴۴ سال قبل باز می گردیم، زمانی که بلیط های ما مهر باطل خورده بود و از صعود به جام جهانی ناکام ماندیم، و حال لیگ ما به جام تخت جمشید تغییر کرده بود، و یک سالی رویایی با کلی تفاوت های فراموش نشدنی، پُر از داستان هایی که مرورش مانند یک لالایی برای طرفداران پرسپولیس بسیار شیرین و زیبا می باشد.
تیم هایی که زیبایی ها را به ارمغان گذاشتند..
پرسپولیس_ تاج _ عقاب دوست داشتنی من_ راه آهن_ بانک ملی _ برق تهران_ صنعت نفت آبادن_ و نورد اهواز در کنار ذوب آهن تنهان نماینده نصف جهان، ماشین سازی از تبریز پُر از تمدن و تاریخ و ملوان شاهی از گیلان حضور داشتند.
تاج با رایکوف بزرگ و پرسپولیس با الن راجرز فراموش نشدنی امیدهای اصلی به شمار می رفتند، عقاب فراموش نشدنی من با حسین فکری با افولی چشمگیر و درخشش خیره کننده سیاوش حیدری از ذوب آهن اصفهان در کنار غلام حسین مظلومی فقید که جذابیت لیگ را دو چندان کرده بودند.
پنج دیدار سپری شد و غول های پایتخت هر پنج دیدار خود را با پیروزی پشت سر گذاشته بودند، هر کدام ده امتیاز، و هر پیروزی که ۲ امتیاز محسوب می شد.
و حال امجدیه و میلیون ها طرفدار عاشق به رنگ آبی و قرمز که مشتاق دیدار تاج و پرسپولیس بودند، شاگردان رایکوف به دنبال انتقام شکست سنگین شش بر صفر ۱۶ شهریور سال ۱۳۵۲ بودند همان پیروزی تاریخی که افسانه شد و داستانش بعد از ۴ دهه همچنان برسر زبان ها زمزمه می شود و این زمزمه ها ادامه خواهد داشت.
هر دوتیم شکست ناپذیر و تا حدودی قهرمان لیگ به برنده این بازی بستگی داشت، اما رایکوف بزرگ باری دیگر ناکام ماند، با گل زیبای حسین کلانی و به لرزه در آمدن قفس توری ناصر حجازی فقید باری دیگر پرچم های قرمز را در امجدیه به آسمان ها برد، طرفداران را به موج خوشحالی فراخواند و تماشاگران تاج ساکت و ساکت فقط و فقط بازی را نظاره گر بودند.
در میان اخبار
اما داستان ادامه دار بود، سلطان آن روز های تاج و ستاره بزرگ آبی ایران کاپیتان علی جباری با ضربه ای کاشته زیبای دروازه هادی طاووسی را گشود و این بار نوبت طرفداران تاج بود تا پرچم های آبی را به رخ آسمان کشاندند...
داور سوئیسی که دل خوشی از او نداشتیم و همان داوری که قضاوت حذف ایران مقابا استرلیا را سوت زده بود، عادل خانی را اخراج کرد و تاج را ده نفره کرد، اما این پایان کار نبود و آلن راجرز مربی محبوب اخراج و منوچهر خان طیورچی هم از پرسپولیس اخراج شدند تا کف ترازو داستان ما مساوی باشد.
آن تساوی یعنی حکم قهرمانی پرسپولیس در اولین جام تخت جمشید در ایران و یک فصلی رویایی حتی بدون یک شکست، با ۱۵ پیروزی و ۷ تساوی و تنها ۶ گل خورده بهترین خط تدافعی را به همراه داشت با کاپیتان بزرگ آن ها جعفر کاشانی که جام را با دست های خود بالای سر برد..
در حالی که اسطوره هایی چون صفر ایرانپاک و حسین کلانی اسطوره محبوب من با ۸ گل بهترین گلزن پرسپولیسی های قهرمان بودند، اما غلامحسین مظلومی با ۱۵ گل به عنوان بهترین گلزن لیگ یاد شد .
آن روز ها هیچ گاه و هیچ زمانی از یاد سرخ پوشان نخواهد رفت، هیچ دقیقه ای و حتی ثانیه ای...
یاد باد آن روزگاران یاد باد....
نویسنده: ابوالفضل کریم آبادی ( صدر )
