اختصاصی / با سوپرمن آبی ها؛ از قفس تا سکو! (گزارش ویژه)

چند ماهی بیشتر از هجدهمین بهار لیگ برتر فوتبال ایران نمی گذرد؛ هجده سالی که در آن، انگشت شمار می توان ستارگانی را یافت نمود که ثبات، معدل کارنامه شان باشد و کاریزمای فوتبالی شان یک مسیر معین را سپری کرده باشد. از میان بازیکنان انگشت شمار، تنها یک ستاره را می توان یافت که توانسته از شکوفه های بهاری تا برف زمستانی تمامی هجده فصل فوتبال ایرانمان را نظاره گر باشد؛ سید مهدی رحمتی. رحمتی برای کسب عنوان باتجربه ترین بازیکن تاریخ لیگ برتر فوتبال ایران، رقیبان زبل بد افتی را از پیش روی خود برداشت، رقیبانی نظیر سهراب بختیاری زاده، ابراهیم صادقی، حسین بادامکی، رضا عنایتی و مهدی رجب زاده. البته که او هنوز در مقابل خود رکورد بیشترین تعداد بازی با پیراهن یک تیم در تاریخ لیگ برتر را دارد که به نظر می رسد تا پایان فصل این رکورد منحصر به فرد نیز به لیست رکوردشکنی های رحمتی اضافه خواهد شد.

روزی که خورشید درخشان سنگربان شماره یک آبی ها در فجر سپاسی شیراز بر گستره فوتبال ایران طلوع نمود، خیلی ها از غروب سنگربانان بزرگی چون احمدرضا عابدزاده نهراسیدند و رحمتی را ستاره آینده دار فوتبال ایران نامیدند؛ از بخت رحمتی، ریل های قطار فوتبالی او در بهترین زمان ممکن به هم متصل می شد و قطار پسر اصالتا تبریزی استقلال، خیلی زود مقصد شیراز - تهران را از دروازه های سعدیه به نازی آباد طی نمود و رحمتی را به دروازه استقلال رساند.

مهدی رحمتی که به خوبی زحمت اتصال ریل های قطار برای رسیدن آن از مبدا شیراز به مقصد تهران را در تن داشت، دوست داشت خانه ای ابدی برای خود در استقلال بسازد تا دوباره میل سفر، او را از دروازه های ورزشگاه آزادی دور نکند؛ در طول سالیان هر چند رحمتی نتوانست طعم شیرین ثبات در استقلال را بچشد و چند فصلی را دور از خانه، در اصفهان بود و حتی یکبار با پیکان تخته گاز به مقصد لیگ یک سقوط کرد اما همیشه رحمتی، با پیراهن آبی اش در فوتبال ایران شناخته شده است.

سنگربان آبی ها در طول سالهای متمادی حضورش در استقلال رقبای بزرگی چون طالب لو، محمدی، فروزان و حالا هم حسینی را داشته که توانسته به خوبی در میان نام های بزرگ باشگاه استقلال خودش را جاودانه کند و گاهی اوقات در کفه ترازو با بزرگانی چون حجازی و عابدزاده دو گلر افسانه ای تاریخ فوتبال ایران، قیاس شود.

بدون شک رحمتی یکی از بهترین دروازه بانان تاریخ فوتبال ایران است هر چند رحمتی در دوران ملی خوش شانس نبود و پیش از دوران حضور کی روش هم قافله حضور در جام جهانی 2006 را به میرزاپور واگذار کرده بود و پس از آن، اگر آن گعده تاریخی در رابطه میان او و کی روش شکل نمی گرفت، رحمتی می توانست با دو حضور در جام جهانی جاودانه شود و رکورد بیشترین بازی ملی را به نام خود در تاریخ فوتبال ایران ثبت کند؛ تا در بن بستی به نام کی روش، فوتبال ملی مهدی رحمتی به پایان برسد.

سوپرمن آبی ها در طول سالیان گذشته بارها تا لبه پرتگاه و سقوط به باتلاق پایان فوتبال باشگاهی هم رسید و اوج آن در فصل گذشته و درست زمانی بود که استقلال منصوریان نتایج خوبی نمی گرفت و سرمربی جوان آبی ها در اقدامی قابل تأمل مهدی رحمتی کاپیتان ارشد تیمش را اخراج کرد تا استقلالی ها را در شوکی باور نکردنی فرو ببرد؛ هر چند با تداوم تیره روزی های منصوریان و استقلال و جایگزینی پیرمرد آلمانی، خیلی زود پروسه بازگشت رحمتی کلید خورد.

کاپیتان آبی ها در سخت ترین حالت ممکن بازگشت؛ درست زمانیکه از ارتشبد لشکر آبی ها به یک سرباز صفر تبدیل شده بود و می بایست دوباره از نو خانه ای را با مهندسی شفر بنا می کرد. اما رحمتی تن به این تغییرات داد و مدتها روی نیمکت ذخیره ها جایی که با آن سالها بیگانه بود نشست تا دوباره درجه رهبری تیمش را به بازوببند؛ با مرور زمان و شناخت شفر، مهدی رحمتی کلید قفس توری از دست داده اش را دوباره از حسینی جوان و پرانگیزه ربود و بازوبند رهبری استقلال را به بازو بست و به مرور زمان مجددا گلر شماره یک آبی ها شد تا جایی که هم توانست دربی برگشت لیگ هفدهم را برای آبی ها سنگربانی کند و هم در حیثیتی ترین دیدار های شفر، از جمله فینال جام حذفی و تقابل برابر ذوب آهن در لیگ قهرمانان آسیا در درون دروازه آبی ها قرار گیرد تا نه تنها فقط اعتماد شفر، بلکه عناوینی چون تکرار قهرمانی جام حذفی و حضور در جمع هشتم برتر آسیا با پیراهن استقلال را جشن گیرد.

ستاره تمام نشدنی آبی ها، مزد صبوری اش را با حضور ثابت در دیدار های آغازین استقلال در لیگ هجدهم، جام حذفی و تقابل های این تیم برابر السد گرفت و حسینی را مجددا نیمکت نشین کرد تا دوباره سودای رفتن، در مخاطره گلر جوان آبی ها به وجود آید اما شفر علی رغم نمایش های قابل قبول رحمتی و ثبت 6 کلین شیت در 9 دیدار لیگ و حذفی، تصمیم گرفت تا در برابر سایپا در لیگ برتر حسینی را به ترکیب بازگرداند و رحمتی را نیمکت نشین کند.

رفلکس رحمتی به این نیمکت نشینی قابل تحسین تر از رفلکس های او در بازی هایش با پیراهن استقلال بود چرا که او بدون هیچ اعتراض و توضیحی این نیمکت نشینی را پذیرفت و با لبخند هایی که برای جوان ترهای استقلال درس صبوری بود در برابر سایپا و سپاهان روی نیمکت نشست؛ سوپرمن آبی ها در بازه های زمانی مختلفی از دیدار برابر سپاهان، حتی در نقشی فراتر از یک بازیکن با کسب اجازه از شفر نکاتی را به بازیکنان منتقل می کرد تا نشان دهد برای او حضور در ترکیب یا نیمکت نشینی تفاوت چندانی ندارد و انتقال تجربیات، چه از درون قفس توری و چه از روی سکو اتفاق به مراتب نکته مهم تری برای او قلمداد می شود.

حالا سوپرمن استقلالی ها، با واکنشی در برابر اراده درون خود، دستاورد های تاریخی را سیو می کند که ثمره آن چیزی جز درس بزرگ خویشتن داری و تمرین صبوری نیست و باید جای رحمتی باشید تا بتوانید علی رغم تحمل سختی های نیمکت نشینی، با درس بزرگ خویشتن داری، نهال تازه جان گرفته در قلب استقلال و استقلال را به نام سیدمهدی رحمتی اسکویی آبیاری کنید.

باید منتظر ماند و دید آیا شفر در دیدار حساس امروز استقلال برابر سایپا در جام حذفی مجددا شماره یک تیمش را به قفس توری خواهد فرستاد یا رحمتی همچنان در نقش دست راست شفر، از روی نیمکت تجربیاتش را با بازیکنان درون زمین به اشتراک خواهد گذاشت؟

نویسنده: سبحان جهان پناه