اعتماد منصوریان به طور کامل جلب شده و سمت راست آبیها در اختیار خسرو قرار گرفته. حالا او نه تنها خلاقیت و انرژی دوران جوانی را هنوز با خود دارد، که تجربه را هم به نبض بازی خود اضافه کرده و کارایی خود را بالاتر از همیشه برده است. در بازی رفت برابر العین هم خسرو نشانی از سی و چندسالگی نداشت. رفت و برگشتهای خستگیناپذیر، دفاع و حمله هوشمندانه، و البته سانترهایی که خطر را تا بیخ گوش اماراتیها برد. سانترهای خسرو اگرچه تا دقایق پایانی بازی با ضربهای کارگشا همراه نبود، اما آخرین سانتر شماره 2 از سمت راست، با بیاحتیاطی مدافع العین به پنالتیای برای استقلال تبدیل شد تا گام بلند صعود آبیها با ضربه کاوه رضایی برداشته شود. گلی که باید بخش بزرگی از آن را به نام ساقهای خستگیناپذیر خسرو بنویسیم که در لحظات پایانی هم دست از تلاش نکشید و تا آخرین لحظه، تا آخرین ضربه، به برد استقلال امیدوار ماند.