آقایان استقلالی؛ قبول کنید بلد نبودید قرارداد ببندید

 آنجا که بعضی‌ها بلد نیستند یک قرارداد ساده را به نفع باشگاه ببندند و این پوئن را به بازیکنان خود می‌دهند که هر زمان دل‌شان خواست، زیر قرارداد بزنند و به تیم‌های متمول بروند. بیژن طاهری که مربی باشخصیتی است و دوستش داریم، در واکنش به جدایی امید ابراهیمی و مجید حسینی گفته است؛ لعنت به جام جهانی. 

البته اگر جدایی این دو ستاره را کنار مصدومیت روزبه چشمی بگذاریم، تا حدودی به طاهری حق می‌دهیم که از جام جهانی شاکی باشد. تعارف که نیست، جام جهانی ناخواسته به استقلال لطمه زده، اما آبی‌ها ضربه اصلی را از خودشان خوردند. امید نورافکن که دیگر جام جهانی نرفته بود، امید نورافکن چرا به راحتی آب خوردن با پرداخت مبلغی ناچیز از استقلال جدا شد؟ تا استقلال این مدلی قرارداد می‌بندد، حتی اگر یک بازیکنش هم در جام جهانی یا جام ملت‌ها و بازی‌های آسیایی شرکت نکند، باز هم ستاره‌هایش هر لحظه در معرض جدایی هستند. 

قرارداد بستن، تمدید کردن، شرط و بند و تبصره گذاشتن، هنر است؛ هنری که متأسفانه بسیاری از باشگاه‌ها ندارند. این اولین باری نیست که یک باشگاه ایرانی به راحتی بازیکنان تأثیرگذارش را از دست می‌دهد. حالا می‌توان گناه را گردن جام جهانی انداخت و در فضای مجازی مرثیه نوشت و با امید و ناامید و... جمله‌سازی کرد، اما اصل ماجرا عوض نمی‌شود؛ بلد نبودید قرارداد ببندید!