چرا برانکو این همه به محسن ربیع خواه علاقه دارد؟

در فصل قبل، ترکیب پرسپولیس با بازیکنی در جناح چپ خط دفاع پر می شد که کمتر کسی، نام و نشانی از او در سطح اول فوتبال کشورمان سراغ داشت. هر بازی هم، برانکو باید جوابی به این سوال می داد که چرا از «محسن ربیع خواه» در ترکیب اصلی تیمش استفاده می کند.

این شرایط آن قدر ادامه یافت که محسن مصدوم شد و آن وقت بود که یک سرگیجه بزرگ در پرسپولیس رقم خورد؛ فرشاد احمدزاده مدافع چپ شد و بازیکنان دیگر هم در این پست قرار گرفتند اما هیچ کدام شان شبیه به محسن ربیع خواه نبودند! انگار پرسپولیس بدون محسن، چیزی در ترکیب خود کم داشت. در این فصل نیز محسن همیشه در ترکیب تیم بوده و کمال کامیابی نیا را نیز نیمکت نشین کرد. علیرغم اینکه ربیع خواه در بازی رفت مقابل الاهلی اشتباهات زیادی داشت اما برای بازی برگشت نیز در ترکیب اصلی قرار گرفت و اتفاقا عملکرد بسیار خوبی از خود بروز داد.

پاس او همیشه «رودست» است و ربیع خواه همواره مطمئن بازی می کند. تقریبا هرگز پاس های طولی نمی دهد و خیلی کم پیش آمده که در زمان پرس حریف، پاس عرضی ارسال کند. دوندگی زیاد، قدرت بدنی بالا و حواس جمعی دارد. البته بازیکن بی اشتباهی نیست اما هرگز اطراف محوطه جریمه به بازیکنان حریف خطا نمی دهد. این همه احتیاط از جانب بازیکنی که در تیم بزرگی مثل پرسپولیس بازی می کند شاید کمی عجیب به نظر برسد اما با همه اینها، محسن تحت حمایت کامل برانکو قرار دارد.

حالا شاید ماجرای این حمایت، لو رفته باشد؛ برانکو یک مربی محتاط است و تلاش می کند بردهای اقتصادی داشته باشد. او اکثربازی های فصل قبل را با حساب یک بر صفر برد و قهرمان شد. محسن ربیع خواه نزدیک ترین شخصیت را به برانکو دارد؛ یک بازیکن کاملا محتاط و کم اشتباه که تلاش می کند با دوندگی و جنگندگی بالا، نقاط ضعف خود را پوشش دهد. برانکو عاشق چنین بازیکنی است که حاشیه نداشته باشند و مغزشان فقط در پی فوتبال باشد نه اتفاقات پیرامون آن.