اگرچه فاصله استقلال با باشگاه مهجور و کمهواداری مثل نفت تهران به اندازه زمین تا آسمان است، اما منصوریان روی نیمکت آبیها هم درست مثل نفت نتیجه گرفته و پیشرفت در خور این تیم بزرگ را در کارش نشان نداده است. در نفت اگر منصوریان 10هفته هم میباخت، کسی کاری به کار او نداشت، اما حکایت استقلال فرق دارد. اینجا هر باخت و هر مساوی، به شدت زیر ذرهبین است و پایههای قدرت و محبوبیت آقای سرمربی را سست میکند.
به هر حال منصوریان همچنان به شکل عجیبی مثل نفت سال گذشته نتیجه میگیرد و سایه به سایه با همان استاندارد جلو میرود. او این هفته با شکست برابر استقلال خوزستان، 25امتیازی باقی ماند و به این ترتیب دقیقا با عملکرد نفت تهران در مقطع مشابه لیگ پانزدهم مساوی کرد. پارسال نفتیها در پایان هفته هفدهم 25امتیاز داشتند، تفاضل گلشان مثبت4 بود و 6برد، 7مساوی و 4باخت در کارنامهشان به ثبت رسیده بود. این درست عین شرایطی است که استقلال حالا بعد از 17بازی در لیگ شانزدهم دارد. امسال هم آبیها تحت هدایت منصوریان 6برد، 7مساوی و 4باخت کسب کردهاند، تفاضل گلشان مثبت4 است و با 25امتیاز در میانههای جدول غوطه میخورند!
البته پارسال هر چه به پایان فصل نزدیکتر شدیم نفت بهتر نتیجه گرفت و حتی چیزی نمانده بود سهمیه آسیایی را هم به دست بیاورد، اما شرایط فعلی استقلال طوری است که شاید نشود آن جهش عجیب و ستودنی پارسال را از کار منصوریان انتظار داشت. تیم فعلی او غرق در حواشی حیرتانگیز است و علاوه بر کاستیهای فنی که توجه هر مخاطب عامی را به خودش جلب میکند، کلی اختلاف و خردهحساب هم در دل خودش دارد. قطعا یکی از مزیتهای نفت نسبت به استقلال، آرامش و حاشیه امنیت آن باشگاه بود؛ چیزهایی که در امثال پرسپولیس و استقلال اصلا پیدا نمیشود!