قهرمانی قطر و یک ابهام اساسی !

قهرمانی قطر در جام ملتهای آسیا یکی از رخدادهای ویژه این مسابقات بود. از آن دست رخدادهایی که لااقل تا قبل از آغاز این مسابقات باورپذیر نبود و حتی وقتی ژاوی پیش بینی کرد قطر و ژاپن یک پای فینال هستند خیلی ها با تردید به این مساله نگاه کردند و این اظهارنظر را به حضور چندساله او در فوتبال قطر ارتباط دادند.

بازی ها شروع شد و قطر در مرحله گروهی مسابقات، براحتی از سد عربستان،لبنان و کره شمالی گذشت و با ده گل زده و بدون گل خورده صدرنشین گروه E مسابقات شد تا در مرحله یک هشتم نهایی حریف عراقی شود که مثل همیشه تیمی خوب و جنگنده روانه این مسابقات کرده بود.

در این مرحله نیز تک گل بسام الراوی بازیکن عراقی الاصل قطری ها، جواز صعود آنها به مرحله یک چهارم نهایی را صادر کرد تا عنابی پوشان برای حضور در نیمه نهایی، حریف کره ای شوند که به اذعان کارشناسان یکی از تیم های شایسته برای رسیدن به جمع چهارتیم مرحله پایانی بود.

البته عطش قطری ها برای رسیدن به قهرمانی در این دوره از مسابقات آنقدر بی پایان بود که حتی کره جنوبی هم حریف آنها نشد و شلیک پای چپ عبدالعزیز در دقیقه 79 کار را برای شاگردان فلیکس سانچز اسپانیایی تمام کرد و آنها را به جمع چهارتیم برتر این مسابقات رساند.

از اینجا به بعد بسیاری از کارشناسان و اهالی فوتبال با توجه به نتایج کسب شده و کیفیت و شیوه بازی قطر، این تیم را به عنوان قهرمان جام پیش بینی کردند. هرچند که حضور تیم ملی ما در مرحله نیمه نهایی آنهم پس از پانزده سال، نویدبخش حضور ایران در فینال برابر قطر بود اما غفلت کودکانه مدافعان تیم ملی و فرصت طلبی بازیکنان ژاپن این حسرت 43 ساله را برایمان 47 ساله کرد و قطر با پیروزی بر امارات و ژاپن با پیروزی در برابر ما راهی فینال مسابقات شدند تا تمام پیش بینی های ژاوی بجز باخت استرالیا در مقابل امارات درست از آب دربیاید.

بازی فینال برای قطری ها برخلاف ما که در مقابل ژاپن ترسو و شتابزده ظاهر شدیم بسیار هوشمندانه آغاز شد و قطر با ارائه یک فوتبال خوب و حساب شده در همان سی دقیقه نخست با دوگل زیبای معزعلی و عبدالعزیز، نسخه ژاپن را پیچید تا در ادامه با یک پنالتی و یک گل خورده با نتیجه سه بریک قهرمانی این مسابقات را برای اولین بار بدست بیاورد.

هرچند ردپای آکادمی اسپایر و سرمایه گذاری و برنامه ریزی 15 ساله قطری ها برای رسیدن به این موفقیت بزرگ را نباید نادیده گرفت و فوتبال شناور و سطح بالای قطری ها در این دوره از مسابقات را باید تحسین کرد اما نباید از این نکته هم غافل شد که قطر با استفاده از قوانین ضعیف فیفا سالهاست که از بازیکنان غیرقطری و خارجی دیگر کشورها استفاده می کند و به نوعی تیم قطر در تمام این سالها بجای اینکه تیم ملی واقعی این کشور باشد، تیمی چندملیتی و متشکل از نخبگان پرورش یافته و منتخب جهان است.

همین رویکرد قطر در ورزشهای دیگر نظیر هندبال، سبب شده تیم ملی این کشور تا فینال آسیا که هیچ به فینال مسابقات قهرمانی مردان جهان هم برسد. رویکردی که اگرچه حاصل برنامه ریزی و سرمایه گذاری  بلندمدت قطری ها در ورزش است اما ابهامات بسیاری را هم با خود به همراه داشته که یکی از آنها همین سوال است که آیا قهرمانی قطر در جام ملت های آسیا با این تیم چندملیتی کار شاقی بود؟!

با این پرسش اگرچه قصد نداریم شایستگی ها و تلاش قطری ها برای رسیدن به این جایگاه بزرگ را زیر سوال ببریم اما بد نیست نیم نگاهی هم به این ابهام داشته باشیم و از خودمان بپرسیم چرا قطر در طول این سالها بیش از بیست بازیکن خارجی در ترکیبش داشته و رسماً با استفاده از ضعف قوانین، همه را دور زده است؟!

نویسنده: مسعود عطری