در اسلام؛ شرط بندی را برای اسب و یکی دو مورد دیگر با شرایطی جایز شمرده و اگر در این موارد هم؛ شرط بندی شبیه به قمار، عامل درگیری و تهیج، فاکتوری برای کم رنگ شدن اخلاق و تزلزل در دوستی و رفاقت و خانواده و اجتماع باشد؛ شرعی، درست، منطقی و معقول نیست.
این گونه شرط بندی برای تبلیغ در افزایش شجاعت، مهارت و تجربه در نبرد، تاخت و تاز و مقابله با دشمنان اسلام است و نه هیچ چیز دیگر. شرط بندی در ورزش ایران؛ آن گونه که در برخی گزارش ها و اخبار آمده است، سلامت فضای ورزشی را شدیداً تهدید میکند.
آلودگی ورزشکاران، علاقه مندان به ورزش و کسانی که اصلاً نه ورزشکارند و نه ورزش را دوست دارند، به فسادی به نام شرط بندی، به تدریج اصل اهداف ورزشی را زیر سؤال می برد و ورزش را به سمت قمار، سوداگری، تجارت فساد و دور شدن از اخلاق و ارزش فرهنگی سوق می دهد.
وقتی که شرط بندی شکل قمار به خود می گیرد و به یک عادت زشت تبدیل می شود، خواه ناخواه در آن، دروغ گویی، ترفند، حقه بازی و فریب و نهایتاً گاهی نزاع های خونین، تسویه حساب های شخصی و جنایت و خشونت، موج می زند.
پنهان کاری ها در تراکنش های مالی و رد و بدل میزان پول در شرط بندی ها، از یک طرف و خرید و فروش بازیکنان در بد یا خوب بازی کردن علیه تیم های خود به خاطر به دست آوردن پول های باد آورده، شیوه ی دیگری از فساد مخفی و گسترده در شرط بندی های ورزشی است.
افت ورزشی در برخی رشته ها علی رغم خونه های بالا، نشان از نفوذ این مفسده در ورزش کشور است.