زوج ربیع خواه در دیدار با پیکان کیست؟

 قبل از این یعنی درست فصل قبل برانکو با استفاده از مسلمان در نوک لوزی و امیری و احمدزاده در چپ و راست حریفان را تحت فشار می‌گذاشت و به خواسته‌اش می‌رسید اما در روزی که نه زوج خط حمله و نه این سه هافبک در فرم اصلی‌شان بودند، موفق نشد.

به نظر می‌رسید با اوج گرفتن علیپور او بتواند همان کاری که طارمی در این آرایش انجام می‌داد را پیش ببرد اما مقابل گسترش نه علیپور موفق شد خواسته‌های برانکو را اجرایی کند نه منشا مکمل خوبی برای او بود. هر چند خصوصیات فنی کلی او با طارمی تفاوت دارد اما برانکو از این مساله گذشت و به خاطر نداشتن دو هافبک دفاعی اصلی‌اش به لوزی برگشت که موفق نبود.

از آن دو هافبک یکی (ربیع‌خواه) شرایط لازم برای بازی کردن را پیدا کرده اما دیگری فعلا دور از میادین است. در نگاه اول به نظر می‌رسد برانکو باز هم به همان روش خطی برگردد چرا که از عملکرد بازیکنانش در آن روش رضایت داشت و البته به نتیجه می‌رسید اما گفته می‌شود شاید به جای زوج ربیع‌خواه – نوراللهی، زوج ماهینی – ربیع‌خواه مقابل پیکان به میدان بروند که نتیجه گرفتن از این ترکیب کمی دشوار به نظر می‌رسد. برانکو در روزهایی که از زوج کمال – ربیع‌خواه در مرکز زمین بهره می‌برد به ربیع‌خواه وظایف کاملا تدافعی داده بود اما کمال را آزاد می‌گذاشت تا غیر از کار تخریبی بازی هافبک‌های حریف و پوشش دادن فضای مقابل خط دفاعی، بیشتر در نقش پل بین خطوط و حتی بازیساز عمل کند که انصافا کمال هم از پس این ماموریت به خوبی برآمد و هفته به هفته بهتر کار می‌کرد. کمال که فوتبالش را به‌عنوان مهاجم آغاز کرده به خاطر ذات تهاجمی‌اش در زمان حمله خیلی خوب به نفرات جلوتر از خودش اضافه می‌شد و در بیشتر دقایق یک عنصر تهاجمی در زمین حریف بود.

او در شرایط سخت هم گل زد، هم پاس گل داد اما سوال اینجاست که ماهینی می‌تواند چنین کاری را انجام دهد؟ ماهینی به شدت با بازی در این پست غریبه است و نه تجربه تلخ شهرآورد فصل قبل و نه بازی با گسترش برای او اتفاق خوبی نبود.

در واقع حتی اگر ماهینی بتواند نقش ربیع‌خواه به‌عنوان پوشش فضای مقابل خط دفاع را تا حدودی ایفا کند به خاطر کمبود تکنیک و قدرت تهاجمی و خلاقیت قادر به ایفای نقش کامیابی‌نیا در آرایش خطی نیست و در صورت به کارگیری این ترکیب، پرسپولیس باید فقط به حمله از کناره‌ها دل ببندد که در آنجا هم با تغییرات ایجاد شده کاستی‌هایی خواهد داشت. در واقع شاید بهترین ترکیب در میانه زمین همان زوج قابل پیش‌بینی نوراللهی – ربیع‌خواه باشد چرا که نوراللهی در فاز حمله بهتر از دفاع است و می‌تواند کار کمال را تا حدودی انجام دهد؛ هر چند هنوز آماده نیست.

نوراللهی پاسور خوبی است و می‌تواند در فضاهای بسته مثل کمال کارهای ترکیبی را با پاس‌های دقیق پیش ببرد. او شاید مثل کمال در ضربات ایستگاهی برای گلزنی موفق عمل نکند اما یک خاصیت دیگر دارد و آن شوتزنی از پشت محوطه جریمه است به طوری که اگر بازی گره بخورد می‌تواند با این ویژگی گره بازی را باز کند.

مطمئنا نوراللهی چنانچه در ترکیب قرار بگیرد کیفیتی بهتر از بازی اول ارائه خواهد داد چرا که مقابل گسترش بعد از یک سال مقابل هواداران تیمش در ورزشگاه آزادی به میدان می‌رفت و توقع بازی بدون نقص از او غیر‌منطقی بود اما شاید اگر کیفیتش به حد نرمال نزدیک نشده باشد هم بعید نیست برانکو از او چشم بپوشد.

همه اینها البته در صورتی است که برانکو به آرایش خطی برگردد هر چند شاید مجبور به این کار باشد چرا‌که برای آرایش لوزی هافبک کم دارد و اگر بشار به موقع برنگردد باید از نعمتی و یکی از بین علوان زاده یا همتی استفاده کند.