معضل مشترک سرمربیان پرسپولیس و استقلال!

پرسپولیس با اتکا به دفاع پرقدرت خود ضمن ثبت اولین کلین شیت فصل اجازه خلق موقعیت را هم به فولاد ندادند. استقلال هم در شبی که بارها از سوی تک مهاجم صنعت نفت یعنی شیمبا اذیت شد اولین شکست خود را تجربه کرد و رحمتی بازهم در سال 96 در ثبت کلین شیت ناکام بود.

همین جا می تواند مهمترین تفاوت دو تیم را رقم بزند. خط دفاعی. استقلال هر چه قدر در این خط با مشکل مواجه است و نتوانسته به هماهنگی برسد پرسپولیس نقطه اتکایش همین خط است. آنها به گل نخوردن عادت کرده اند و آبی پوشان به گل خوردن در هر بازی. عادت هایی که باعث شده پرسولیس همیشه یک گام در دو فصل اخیر از رقیب سنتی جلوتر باشد.

 برانکو دغدغه این را دارد که از بین 6 مدافع آماده خود کدامیک را بیرون بگذارد. نیمکت نشینی سید جلال حسینی و شایان مصلح یک بی رحمی بزرگ است، سید جلال مصدوم است اما با رفع مصدومیت یا خودش یا شجاع باید نیمکت نشین شوند. هر کدام از این نفرات اگر در تیم‌های دیگر بودند جایگاهشان ثابت بود اما حالا دو نفر از آنها باید از روی نیمکت نظاره‌گر بازی باشند. انتخاب 4 نفر از بین این 6 نفر یک دغدغه بزرگ برای پروفسور است.

اما منصوریان. او هم دغدغه دارد اما این دغدغه که بین مدافعان کم تعدادش کدام را در زمین بگذارد. محرومیت حسینی، مصدومیت پادوانی مشکلات آقای سرمربی را زیاد کرده است. او مجبور شد از عظیم گوگ در خط دفاعی استفاده کند و حسابی در این پست با کمبود مهره مواجه است.  باید دید دو سرمربی با دغدغه های خود چگونه برخورد می‌کنند و آن را مدیریت خواهند کرد.