صاحبان اصلی فوتبال و سفره ای که بی نصیب هستند

هفدهمین دوره لیگ برتر را در حالی برگزار می نماییم که دراین مدت با کاستی های زیادی از منظر سخت افزار و نرم افزار مواجه بوده ایم و در برگزاری این مسابقات با مزاحمت ها و دخالت های ارگان های بی شماری روبرو بوده و هستیم.

واقعیت این است که در جریان راهبرد فوتبال کمتر از اهالی فوتبال استفاده می شود و استادان این رشته در مراکز تصمیم گیری فوتبال حضور ندارند،اما در نهایت با تمام این مشکلات در جریان مسابقات قاره ای در جایگاه ها و رده بندی های مناسبی قرار می گیریم، علت این موفقیت های نسبی( علیرغم بی تدبیری ها راهبران فوتبال)،  را باید جستجو کرد و از آنان که باعث کسب این افتخارات هستند  تقدیر و تشکر نمود.

 حقیر هواداران و نقش فوتبال در زندگی روزمره شان  را عامل اول رشد و تعالی فوتبال می دانم ،انعکاس این علاقمندی به تیم محبوب و بازیکنان آن،  انگیزه ای برای رشد و فراگیری فوتبال  به بازیکنان و مربیان می دهد ،که در کمتر جایی در دنیای کنونی  دیده می شود.

 پیگیری فوتبال بصورت سیستماتیک توسط بازیکنان از خردسالی شروع می شود و بصورت یک فرایند 10ساله به ثمر می نشیند. این بازیکنان هیچ سابقه و ارتباط اداری با هیات های استان و فدراسیون ندارند و به ناگاه در رقابتی طولانی مدت در 18سالگی نمود پیدا می کنند و بازیکنانی مطرح می شوند و این فرایند همه ساله در حال کارکرد و رشد است.

 درد بزرگ در فوتبال اینجا نهفته است که مربیان تیم های پایه را کمتر می شناسند، آنها علی رغم بیشترین تاثیرگذاری و بیشترین اثر در تکامل بازیکنان، کم ترین دستمزد را دریافت می کنند و علوه بر آن نامی از آنها در یمان ینست و دیگران که لقمه های آمده را از آنان تحویل می گیرند، در مقابل دوربین حضور داشته و نام خود را مطرح می کنند.

مربیان امور پایه به امید روزی هستند که رسانه ها در جریان دعوت از ستارگان از آنها بخواهند اولین مربی و اثر گذارترین آنهارا با خود همراه کنند تا تشکری از آنها شود اما متاسفانه دریغ از این اقدام و این چرخ گردون هم چنان به اشتباه در حال چرخش است!

باید قبول کنیم که صاحبان فوتبال و کسامی که بیشترین سهم را در امر آموزش و رشد بازیکنان بر عهده دارند، مربیان پایه هستند و مراکز آموزش مربیان در درجه بعدی قرار دارند و امیدوارم روزی این واقعیت عیان شود و حق و حقوق این مربیان اعاده گردد، تا فرایند مستمر پرورش بازیکن ادامه داشته باشد.

 نویسنده: سعید حفظی فرد