سرمربی استقلال این بار مثل کی روش عمل نکرد

اولین بازی که استقلال خوب بازی کرد، نتیجه خوبی گرفت و از آن مهم تر اینکه هوادارش از جنس بازی راضی بودند، دیدار استقلال بود با سپاهان در دور رفت یعنی آخرین بازی نیم فصل.

در آن دیدار منصوریان، رحمتی را از ترکیب تیم بیرون گذاشت و با حسینی جوان به میدان رفت. در آن دیدار استقلال به یکباره شروع کرد به زیبا بازی کردن انگار تا دیروزش پای بازیکنان در عقب زمین با زنجیر بسته شده بود و آنها نفوذ نمی کردند، انگار مانعی نامرئی در این زمینه وجود داشته است.

داستان اختلاف منصوریان با رحمتی را از آن دل درد دروازه‌بان استقلال تا درخواست رضایت نامه توسط این بازیکن به طور کامل می‌دانید. اما منصوریان برخلاف امیر قلعه‌نویی و کی‌روش، رحمتی را حذف نکرد. او ماند و رحمتی را متقاعد کرد که بماند اما نه با اصول خود این بازیکن، بلکه با اصول استقلال و منصوریان. در نیم فصل هم سرمربی استقلال برخی بازیکنان که هم از نظر فنی به کار استقلال نیامده بودند و هم با مشورت رحمتی جذب شده بودند را کنار گذاشت تا رحمتی را در جایگاه یک گلر ستاره قرار دهد. از آن روز به بعد استقلال متحدتر و روان تر فوتبال بازی کرد و نایب قهرمان لیگ برتر هم شد و رحمتی هم در این مسیر خوب کمک کرد.

در واقع رحمتی وقتی دروازه بان استقلال شد (نه مربی) هم خودش دوباره درخشید و هم استقلال دوباره راه افتاد. به نظر می رسد منصوریان در این زمینه از امیر قلعه‌نویی و حتی کی‌روش بهتر عمل کرد و هم یکی از بهترین دروازه‌بان‌های لیگ را از دست نداد و هم او را در تیم در جایگاه درست حفظ کرد و به این ترتیب رحمتی دوباره به سمت موفقیت گام برداشت.

هر چند رحمتی طی بازی‌های اخیر گل‌های زیادی خورده و در دیدار با پرسپولیس هم با یک اشتباه در مقابل سید جلال می‌رفت تا همه اندوخته استقلال را در آن دیدار بر باد دهد اما منصفانه باید گفت او امروز بهتر از ۷ ماه قبل است و اگر این همه محرومیت خودش را هم تصحیح کند، همچنان یک سوپر استار محسوب می‌شود. به هر حال منصوریان طی ماه‌های اخیر هم خوب از جوان‌ها بازی گرفته و هم خوب‌تر رحمتی را کنترل کرده است.