پرسپولیس قربانی هوش هیجانی پایین

در طی این بازی و مخصوصا در نیمه دوم و بعد از دریافت گل، بازیکنان پرسپولیس بعد از هر خطا و سوت داور شروع به اعتراض و آغاز درگیری لفظی و بعضا فیزیکی با بازیکنان حریف می کردند که خود این امر موجب تخریب تمرکز بازیکنان می شد.

از طرفی به زعم بنده، کادر فنی تیم حریف، این مساله را به خوبی آنالیز کرده بود تا با درگیر کردن بازیکنان پرسپولیس و مخصوصا مدافعینی از قبیل شجاع خلیل زاده در تله های روانی، تمرکز پرسپولیس در خط دفاعی را تخریب نمایند. حرکات سوزوکی در هر درگیری که با رفتار خود بازیکنان پرسپولیس را تحریک به اعتراض می کرد، دلیلی بر این ادعاست.

از طرفی، هوش هیجانی پایین بازیکنان پرسپولیس مخصوصا در دقایق پایانی مانع از این می شد که از هوش خود استفاده کرده و تصمیمات منطقی بگیرند. ببینید، وقتی تیمی 2 بر صفر از حریف خود در خانه حریف عقب است و نیاز مبرمی به استفاده از زمان و به حداقل رساندن اختلاف می باشد، نباید و نباید در دقایق و ثانیه های پایانی بازی، مرتکب خطا شود.

دادن این خطا، در واقع یعنی به نفع حریف کار کردن؛ بهترین کمکی که می توان تحت این شرایط به حریف کرد، همین خطا کردن و توقف بازی و نهایتا سپری شدن زمان به نفع حریف است که بازیکنان پرسپولیس بارها این لطف را در حق کاشیما انجام دادند. اخراج سیامک نعمتی در دقیقه پایانی بازی هم، اوج این ضعف در مدیریت هیجانات، افکار و نهایتا اعمال بود.

نویسنده: هاشم فعال