کریس رونالدو بازیکنی فراتر از انسان، دقیق‌تر از ربات و مهربان‌تر از فرشته

مثل یک دستگاه کمباین همه عناوین را درو کرده است. برایش مهم نیست دیگران چه می‌گویند، اهل صحبت کردن با رسانه‌ها نیست و در مستطیل سبز جوری پاسخ منتقدانش را می‌دهد که تا مدت‌ها اثری از آنها پیدا نشود. او همیشه مانند یک نارنجک ۴۰تیکه است که ضامنش را کشیده‌اند. دستانش بالاست و آماده‌ است تا از سمت چپ به سمت دروازه حریف یورش ببرد. شوت‌های برق‌آسایش شبیه به سرویس‌های پرشی ایوان زایتسف است. بیش از یک دهه حضور در بالاترین سطح فوتبال جهان و همیشه بین بهترین‌ها بودن، رکوردیست که غیر از او هیچ فوتبالیست دیگری در تاریخ ندارد. او جانمایه فوتبال در قرن بیست و یکم است. شعله‌ایست که خاموش نمی‌شود و احتمالا به این‌ زودی‌ها هم خاموش نخواهد شد.
این مقدمه نسبتا طولانی، برای کریستیانو رونالدو است. کسی که هیچ بازیکنی در تاریخ شبیهش نبوده و بعید است به این زودی‌ها کسی در سطحش پیدا شود. ۱۴سال حضور در بالاترین سطح فوتبال جهان، مختص به خودش است و بس. او در تمام این ۱۴سال مدعی بهترین بازیکن جهان بوده است. او موفق شد ماموریت غیرممکنی را به پایان برساند که اوزه‌بیو و فیگو در آن ناموفق بودند. او رهبری بازیکنان یکی از معمولی‌ترین نسل‌های پرتغال را بر عهده داشت و با آنها اروپا را فتح کرد. او مغرور است، اما آنقدری به موفقیت تعصب دارد که برای رسیدن به آن هرکاری می‌کند. اندام او سال به سال بهتر می‌شود و شوت‌هایش هر روز محکم‌تر از دیروز.
اگر معتقدید رئال مادرید در لیگ قهرمانان بدون رونالدو هم قهرمان می‌شد، به دیدار یک‌چهارم نهایی این تورنمنت نگاهی بیاندازید. بازی رفت را رئال مادرید دو بر صفر باخته بود و هر چه در وجود داشتند را نگه داشتند برای نبرد برنابئو. روزی که ورزشگاه خانگی کهکشانی‌ها مخوف‌ترین روزش را تجربه می‌کرد و سر و صدای تماشاگران بعد از مدت‌ها کرکننده شده بود. شال‌ها روی هوا می‌چرخید و بعد از گل اول کریس در دقیقه۱۶ صدای مثل بمب اتم در ورزشگاه تولید شد. برای تضعیف روحیه رقیب، بعد از گل کریس، گوینده ورزشگاه به سبک آلمانی‌ها نام گلزن را اعلام کرد. او صدا می‌زد «کریستیانو» و جمعیت فریاد می‌زدند «رونالدو»تنها چند دقیقه بعد او گل دوم را هم زد تا همه چیز برابر شود و در نیمه دوم روی یک ضربه ایستگاهی، هت‌تریک کرد و رئال را به نیمه‌نهایی فرستاد.
او جدای از موفقیت‌های فردی و تیمی، بهترین گلش را در اینستاگرام زد. جایی که در یک پیام به کودکان سوریه خودش را یک بازیکن معروف معرفی کرد و اعلام کرد قهرمان‌های واقعی آنها هستند. این حرکت او در آخرین روزهای سال میلادی، مهربانی بی‌وصف او را نشان داد. کمک‌های خیریه کریس همیشه در اخبار بوده، اما این موضع‌گیری او باعث توجه میلیون‌ها نفر که از ماجرا پرت بودند به کودکان سوریه شد.
کریستیانو در مورد موفقیت‌های اخیر خود در جهان فوتبال صحبت کرده و گفته است: «چه از نظر عناوین تیمی و چه فردی، بهترین سال فوتبالم بود. با رئال قهرمان چمپیونزلیگ شدیم، با پرتغال برای اولین بار قهرمان‌ شدیم، توپ طلا بردم و همینطور جام جهانی باشگاه ها را؛ از این بهتر نمی‌شود. آنهایی که هنوز به من، رئال و پرتغال شک دارند حالا با دلایل‌ موجه روبه رو هستند. ما هر آنچه می‌شد کسب‌ کردیم. بنابراین سال خیلی‌ خوبی ‌برای‌ من،‌ رئال مادرید و پرتغال بوده و از آن لذت بردم. می‌خواهم از هم‌تیمی‌هایم در تیم ملی پرتغال و رئال تشکر کنم.»
رونالدو بعد از هر گل به خودش اشاره می‌کند. او خودش را همه‌کاره می‌داند. او خیلی وقت پیش در مستند زندگیش اعلام کرد دوستان زیادی در فوتبال ندارد، چون نمی‌تواند به آنها اعتماد کند. ماحصل این گوشه‌گیری او اما تمرینات بیشتر و حرفه‌ای تر است. او وقت بیشتری را نسبت به هم‌تیمی‌هایش به تمرین اختصای می‌دهد و همین مساله، او را سال‌های سال در بالاترین سطح نگه داشته است.