امیرحسین حسینپور هافبک طراح و چپ پای تیم پیکان تهران که چند روز قبل به پدیده مشهد پیوست از آرزوهای ورزشیاش رونمایی کرد و گفت که عاشق رنگ قرمز است و یک پرسپولیسی دوآتیشه است. متن کامل مصاحبه او با خبرنگار فرتاک ورزشی را در ذیل بخوانید:
فرتاک ورزشی: یک بیوگرافی از خودتان بگویید
امیرحسین حسین زاده هستم متولد 2-11-1378 از شهرستان بابل. فوتبالم را در تیم ایلیا بابل آغاز کردم و پس از آن به تیم نونهالان پیکان پیوستم و سابقه 6 سال حضور در این تیم را دارم و امسال، لباس پدیده را در لیگ برتر خواهم پوشید.
فرتاک ورزشی: چرا از پیکان جدا شدی؟ امیدی به بازی کردن در تیم پدیده داری؟
انصافا باشگاه پیکان یک باشگاه حرفهای و خداروشکر که از محصولات این باشگاه هستم و مربیانی که من با آنها کار کردم، کاملا نگاه حرفهای را به ما یاد دادند و من نیز دیدم در تیم بزرگسالان به من بازی نمیرسد، ترجیح دادم به تیمی بروم که بتوانم بازی کنم. بازی کردن در تیم پدیده به مراتب سختتر از پیکان است زیرا اول باید خودت را ثابت کنی و بعد به ترکیب اصلی برسی و من خواهم جنگید تا به ترکیب اصلی برسم و با اعتماد آقای مهاجری، برای تیم مثمر ثمر واقع شود.
فرتاک ورزشی: شنیده بودیم از دو تیم سرخابی هم یه صحبتهایی با تو کردند. حقیقت داشت؟
بله. از طریق مدیربرنامههایم مطلع شدم که سرخابیها امسال دست به جوانگرایی زدهاند و من را میخواهند اما باتوجه به مشورتی که با مدیربرنامههایم داشتم، سعی کردم به تیمی بروم که فرصت بازی کردن کردن داشته باشم نه نیمکتنشین. من هوادار دو آتیشه پرسپولیس هستم و همه این موضوع را میدانند و اگر استقلال به من میلیاردها تومان پول بدهد، باتوجه به احترامی که برای آنان قائل هستم، پرسپولیس را انتخاب خواهم کرد.
فرتاک ورزشی: گویا یک تورنمنت خیلی معتبر نیز در پیش دارید. نظرت چیست؟
بله. ما باید در جام جهانی نوجوانان هند حاضر شویم و امیدوارم در آنجا نیز شایستگیام را به رخ بکشم و اول خود را در ترکیب اصلی ثابت کنم و سپس به موفقیت ملی برسیم و هدف اصلی ما در این تورنمنت، صعود از مرحله گروهی است.
فرتاک ورزشی: از هدف حرف زدی. هدفت در فوتبال چیست؟
اهداف زیادی در سر دارم اما یکی از مهمترین اهدافم، حضور در لیگهای معتبر اروپا است. چیزی که آرزویش را دارم و خیلی دوست دارم یک لژیونر موفق شوم و باتوجه به سن و سالی که دارم، به نظرم میتوانم به این مهم دست پیدا کنم.
فرتاک ورزشی: حرف پایانی!
جا دارد از تمامی مربیانم که در این امر کمکم کردند تا بتوانم به اینجا برسم و خصوصا مردم شریف بابل که همیشه حمایت معنویام کردند و برای موفقیتم دعا کردند. از پدر و مادر و خانواده دوستداشتنیام تشکر میکنم که خیلی خیلی پشیبانم بودند و امیدوارم روزی بتوانم محبتشان را جبران کنم.