او که سالهای زیادی را در کشورمان حضور داشته و افتخارات و تاثیراتش در فوتبال ایران ماندگار است. او هیچ گاه از دایره اخلاق حرفهای و قانون خارج نشده است. حتی زمانی که خودیها گاهی اخلاق و قوانین را زیرپا میگذارند، برانکو ایوانکوویچ چیزهایی را که فراموش کردیم یادآوری میکند.قریب به 17 سال از حضور برانکو ایوانکوویچ در ایران میگذرد، هر چند این مربی به طور مداوم در ایران حضور نداشته و بعد از نخستین حضور در سال 2001 چند سالی را از کشورمان رفت و دوباره برگشت اما آثار او در فوتبال کشورمان پا برجا بوده و هست
وقتی حرف از فوتبال و نزدیکی ملتها و دلها در جهان میشود، میتوان به اهداف کلان این ورزش پرطرفدار فکر کرد و در کنار این هدف کلان فوتبال میتوان به برانکو در فوتبال ایران فکر کرد.
او که کارنامه پر و پیمانی در فوتبال ایران دارد از حضورش در کنار تیم ملی در جام جهانی فوتبال 2006، از قهرمانیاش با امیدهای کشورمان در بازیهای آسیایی، از قرار گرفتن در بهترین رده بندی فوتبال جهان در زمان حضورش، از حضور مقتدرانه تیم ملی در جام ملتهای آسیا، از قهرمانیهایش با پرسپولیس تا رکوردهایی مثل بیشترین برد و کمترین باخت، کمترین مساوی در لیگ برتر، کمترین مساوی یک تیم در یک فصل، گلزنی متوالی تیمش در 35 مسابقه رسمی، کمترین گل خورده تیمش در تاریخ لیگ برتر، بیشترین فاصله با تیم دوم جدول، باکیفیتترین قهرمانی لیگ برتر، بیشترین زمان صدرنشینی، نخستین حضور پرسپولیس در نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا و ... همه و همه نشان میدهند که این مربی چه روزهای موفقی را در فوتبال ایران داشته است. این روزها برای برانکو در سالهایی که دور از کشورمان هم به مربیگری مشغول بود نیز تکرار شده است، برانکو چه در زمانی که در کرواسی، زادگاهش و چه در روزهایی که در چین، عربستان، امارات و ... حضور داشت، روزهای موفقی را پشت سر گذاشته است.
اینها تنها بخشی از تاثیرات فنی برانکو در فوتبال ایران بوده و در کنار این افتخارات باید به موضوع مهم دیگری نیز اشاره کرد.
فارغ از آنچه در سالهای نه چندان دور(2001-2006) در فوتبال کشورمان با حضور برانکو رخ داد، این روزها و در دو سه سال اخیر تاثیرات این مربی کاملاً مشخص است. این روزها این تراشیدههای برانکو ایوانکوویچ هستند که در لیگ برتر، یک سر و گردن بهتر از بازیکنان دیگر ظاهر میشوند و در تیم ملی میدرخشند.
همین دست پروردههای برانکو هستند که بازیهایشان حتی بالاتر از لژیونرهای محبوب، چشمها را مینوازد.
اگر با منطق و با اهداف کلان فوتبال به این موضوع نگریسته شود، باید اقرار کرد این تاثیرات برانکو از رکوردها و افتخاراتش در فوتبال کشورمان، با ارزشتر خواهد بود.
هر چند این مربی در تمام سالهای حضورش این تاثیرات را در همه دوران مربیگریاش داشته است اما او در این سالهای اخیر برای فوتبال ایران سنگ تمام گذاشته است. ستارههای این روزهای فوتبال ایران باید چقدر مربیشان را دوست داشته باشند؟
حضور برانکو در ایران چیزی فراتر از همه آنچه گفته شد، برای کشورمان و فوتبالمان فایده داشته است، چیزی که این روزها به جرات میتوان گفت گمشده فوتبال کشورمان شده است و خبری از آن نیست.
برانکو ایوانکوویچ در طول تمام سالهای گذشته که در فوتبال کشورمان حضور داشته، با کمترین حاشیه پیش رفته و اخلاق حرفهای و قوانین را بهتر از همه رعایت کرده است.
او حتی این موضوع را به تیمهای تحت هدایتش هم تزریق کرده است.
سرمربی فعلی پرسپولیس همواره در برابر بازیکنان حاشیهساز حتی به قیمت از دست دادن آنها و محروم شدن از خدماتشان، ایستاده است و گاهی متاسفانه دیگران که مدعی اخلاق هستند، به او خرده گرفتند.
برانکو با همه موفقیتهایی که داشته هیچ گاه درباره تیم رقیب حتی درباره استقلال صحبت حاشیهای به زبان نیاورده است.
او با همه موفقیتهایی که در تیم ملی و جام جهانی داشته است و با همه دخالتهایی که گاهی در تیمش شده است، به تیم ملی نپرداخته و درباره آن آغازکننده جدل نبوده.
او هیچ گاه وارد موضوعاتی نشده که به او ارتباطی نداشته است.
اخلاق بخشی مهمی از فرهنگ ما ایرانیها است که متاسفانه این روزها کمی در فوتبال رنگ باخته است اما برانکو شرافتمندانه به اصول حرفهای پایبند است.
وقتی همه اینها را در کنار همدیگر قرار میدهیم، باید اعتراف کرد که برانکو دوست داشتنی است و باید او را دوست داشت، به خاطر افتخاراتش، به خاطر تاثیراتش در فوتبال کشورمان و صد البته به خاطر حفظ حرمتها، اخلاق و احترام به قوانین، در روزگاری که این حرفها رنگ باختهاند.
باید ایستاد، به او احترام گذاشت و بابت همه آنچه به فوتبال کشورمان تقدیم کرده است، از او تشکر کرد.