پرسپولیس در لیگ قهرمانان/ بسیار امیدوار، به غایت نگران!

این حالت دوگانه بشدت متضاد و تفاوت ۱۸۰‌درجه‌ای در این برآورد، به این سبب به‌وجود آمده که اولاً حریف پرسپولیس در مرحله یک‌هشتم نهایی الهلال تیم پرتجربه و پرمهره عربستان است و ثانیاً محل انجام این تک‌دیدار هم به‌لطف (!) «AFC» خاک عربستان خواهد بود. اضافه بر این سرخ‌ها در صورت عبور از مقابل این سد بلند نیز در مرحله یک‌چهارم نهایی باید روبه‌روی برنده دیدار یک ‌تیم دیگر عربستانی (النصر) با الوحده امارات بایستند که اگر النصر باشد، این مسابقه هم در خاک سعودی‌ها شکل خواهد گرفت. اینها چیزهایی است که قرمز‌ها را از هدف قدیمی مهم‌شان بسیار دور نشان می‌دهد اما ماجرا یک سمت‌وسوی متفاوت هم دارد. فراموش نکنیم که سرخ‌ها با سلاح بزرگ سال‌های اخیر‌شان که انسجام تیمی و اتحاد گروهی در بالاترین سطح ممکن است، نه تنها بر عارضه کوچ دائمی ستاره‌هایشان به سایر تیم‌ها تفوق یافته‌اند بلکه بر رقبایی چیره ‌شده‌اند که برخی‌شان دارای مهره‌های نامدارتر و بهتر به ‌لحاظ کیفی در قیاس با پرسپولیس بوده‌اند و اگر این اصل جریان داشته و قرمز‌ها به کرات از آن بهره‌ گرفته‌اند، دلیلی وجود ندارد که یک بار دیگر در دیدارهای پیش‌رو نیز از آن‌ سود نجویند و باز هم به فینال نرسند.

به ‌هر امکانی فکر کنید
برخی می‌گویند باید واقع‌بین بود و با لحاظ کردن تمامی جوانب اعتراف کرد که غلبه بر دو حریف پرمهره عربستانی در فاصله فقط سه روز (۲۴ تا ۲۷ مهر) و آن هم در خاک این تیم‌ها چیزی نزدیک به غیر ممکن است. تیم یحیی گل‌محمدی حتی اگر از سد الهلال بگذرد، زمان و مهلت‌اش برای ریکاوری اندک‌تر از آن خواهد بود که بتواند روی آن کار و سرمایه‌گذاری کند و ممکن است خستگی شدید ناشی از غلبه احتمالی بر الهلال، قرمزها را به‌سوی ناکامی مقابل النصر سوق بدهد. اینها البته فقط احتمالات موجود است زیرا پرسپولیس هنوز الهلال را نبرده تا به رقیب بعدی‌اش فکر کند و النصر هم هنوز بر الوحده امارات چیره نشده تا یاران سیدجلال حسینی برای دیدار با این رقیب عربستانی بسیج شوند، با این حال چون اینها احتمالاتی است که امکان تحقق آن وجود دارد و در دنیای فوتبال باید به هر امکان و اتفاقی فکر و روی آن کار کرد، قرمزها هم با این وضعیت خاص و نظایر آن به طور جدی مواجه خواهند بود و بدون در نظر گرفتن این موارد و تفکر و کار روی آنها و در نظر گرفتن هرگونه احتمالی هیچ تیمی نمی‌تواند به قهرمانی در قاره‌اش فکر کند و در اندازه‌های نیل به چنین مهمی قرار گیرد.

جام آسیایی که فراموش شد
عدم کسب جام قهرمانی باشگاه‌های آسیا و دور ماندن طولانی‌مدت از این توفیق برای سرخ‌ها به حد و اندازه‌ای رسیده که به آن عادت کرده‌اند و همین امر نیز می‌تواند بر گرفتاری‌های فکری و ناامیدی احتمالی روحی آنها در آستانه دیدارهای آسیایی پیش‌رو بیفزاید. تحت هر شرایطی و چه با نگاهی مثبت به اتفاقات پیش رو و چه با نگرش منفی به آنچه احتمال دارد روی بدهد، کار پرسپولیس در هفته آینده مقابل دو تیم عربستانی جانکاه‌تر از آن است که حتی اگر ناکامی‌های متعدد قبلی این تیم در جام باشگاه‌های آسیا و ناراحتی روحی ‌ناشی از آن در کار نبود، بتواند پرسپولیس را از این مسیر گرداب‌وار بدون زجری فراوان عبور بدهد. پرسپولیس در سال ۱۹۹۱ جام‌ در جام باشگاه‌های آسیا را برد و یک سال بعد در همان جام در جای دوم ایستاد اما چون آن جام ملغی و به واقع با جام نخست باشگاهی آسیا ادغام و از درون چنان ادغامی لیگ قهرمانان قاره ‌زاده شد، خیلی‌ها به اشتباه می‌گویند سرخ‌ها هیچ افتخار قاره‌ای و هیچ پیروزی بزرگ آسیایی نداشته‌اند. با داشتن چنین باوری هم مشخص می‌شود تا چه میزان ناکامی در فینال لیگ قهرمانان آسیا در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۲۰ برای قرمزها تلخ و زهروار بوده و تا چه حد جبران آن عوارض و غلبه بر رقبای عربستانی در هفته آینده و هموار کردن راه یک فینال دیگر سخت و جانفرسا خواهد بود.

پالس‌های مختلف
اینها چیز‌هایی است که پرسپولیس را تهدید، خاطرش را مکدر و دیدگاهش به جام قهرمانی ‌امسال را هم با انواع دغدغه‌ها همراه می‌کند. دغدغه‌هایی که رفع آن سخت‌تر از آن است که به توصیف درآید و بر ابهامات موجود در مورد کل سرنوشت امسال قرمز‌ها در لیگ قهرمانان قاره بشدت می‌افزاید. اینچنین است که همبازیان وحید ‌امیری و مهدی ترابی بسیار امیدوار و در عین ‌حال به ‌غایت نگران به دوره جدید جام می‌نگرند که معمولاً سر سازگاری با آنها نداشته و دیدارهای هفته بعد هم بیشتر حاوی پالس‌های منفی برای آنان است تا نشانه‌ها و کدهای مثبت.