جادوگری در فوتبال؛ گرایش به سمت خرافه‌پرستی!

حشمت اله سلطانی؛ خرافه‌پرستی؛ نه تنها در دین مبین اسلام، بلکه در اکثر ادیان الهی، مذموم شمرده شده است. البته این آفت اخلاق و جامعه از بحثی به نام «جادوگری» نشأت می‌گیرد که بدون هیچ تردید در قرآن کریم و دین اسلام، بسیار روشن، محکم و قاطع و با دلایل متقن و قوی به ردّ و انکار هرگونه جادوگری پرداخته و آن را بدترین شکل دشمنی با اندیشه و سلامت فکر و فرهنگ جامعه دانسته است.

در جامعه‌ی بدوی اعراب، پیش از اسلام افراد بسیاری با قیافه‌های عجیب و غریب و استفاده از ابزارها و روش‌هایی خاص، جادوگران یا ساحران درباره‌ی مسایلی همچون برنده شرط‌بندی‌ها، نتیجه‌ی نبردها، آینده‌ی معاملات و هر کار و عملی که در آن سود و سرمایه نهفته باشد، پیوسته جیب مردم را خالی می‌کردند و با دریافت صله و انعام، کار و کاسبی پررنگ و لعاب و چرب و نرمی را راه انداخته بودند.

این‌گونه رفتارها را ما به دلیل جامعه‌ی بدوی اعراب بادیه‌نشین که سواد و دانش و تمدن، هیچ نقشی در روابط اجتماعی و زندگی آن‌ها نداشت، چندان غیرعادی نمی‌پنداریم، اما در عصر مدرنیته و در زمانی که انسان پس از تسخیر کره‌ی ماه، در اندیشه‌ی تسلّط بر مریخ و سایر کرات آسمانی است و تکنولوژی‌های برتر، پیچیده‌‌ترین دانش‌ها، روندها، فرایندها و روش‌های دسترسی به اطلاعات، تبادل اطلاعات و تبدیل اطلاعات به محصولات بنیادین مورد نیاز بشر را ارایه می‌دهد، خیلی جالب و البته بسیار تأسف‌بار و رقّت‌انگیز است که در ورزش، به‌ویژه فوتبال، جادوگری و بهره‌گیری از علم «جَفر» و رمل و زیج و اصطرلاب، با محاسبات اخترشناسی و روان‌کاوی اجتماعی، طالع سعد و نحس و غیره، تیم‌های برنده و یا نحوه‌ی چینش بازیکنان در زمین، در ساعات مشخصی انجام حرکاتی عجیب توسط بازیکنان، رها کردن بازی به حال خود و یا خروج و ورود یک یا چند بازیکن در دقایق تعیین‌شده‌ای از بازی و رفتارهای این‌چنینی، خوب و بد و برد و باخت را تشخیص داده و پول‌هایی هنگفت و غیرقابل باور را به جیب جادوگرانی می‌ریزند که در واقع از دانش فوتبال هیچ نمی‌دانند، تنها با کسب اطلاعاتی از گوشه و کنار و داشتن یک تیم کارکشته، همه‌ی باشگاه، مربیان و بازیکنان را سر کار می‌گذارند و جیب خود را پر و مغز ورزشکاران را از اندیشه و حقیقت تهی می‌کنند.

این وضعیت، علاوه بر برهم زدن نظم کلی در سیستم ورزش، باورها و عقاید دینی و مذهبی را عمیقاً خدشه‌دار و تیشه بر ریشه ارزش‌های دینی و اسلامی می‌زنند. بنابراین لازم است، با این پدیده، قاطع و محکم و قانونی، برخورد شود.