به گزارش فرتاک ورزشی،کمیته انضباطی روز گذشته رای خود را درباره درگیری میان دو تن از مربیان تیمهای استقلال و صبا (خرمگاه و الهامی) صادر کرد. براساس تصمیم مسوولان کمیته انضباطی این دو مربی تا اطلاع ثانوی محروم شدند. علت این تصمیم شاید این است که فدراسیون فیلم دوربینهای داخل هیچ کدام از استادیومهای کشور را ندارد و برای اینکه صحنههای بازی توسط مسوولان کمیته انضباطی بازبینی شود مجبور است که منتظر برنامه تلویزیونی نود بماند. برنامه نود امشب پخش خواهد شد و مطمئنا در آن به طور مفصل به ماجرای درگیری دو مربی استقلال و صبا پرداخته میشود. به این ترتیب تمام حرفها لب خوانی میشود و صحنههایی که دور از چشم بینندههای تلویزیونی مانده است، از طریق این برنامه پخش خواهد شد.
کمیته انضباطی اما فقط منتظر فیلم صحنهها نیست. شاید آنها منتظر هستند تا رای خود را براساس بازتاب و نگاه برنامه نود صادر کنند. اما سوال اینجاست که فدراسیون و سازمان لیگ و مسوولان انضباطی چرا باید منتظر بازتاب یک اتفاق بمانند و بعد رای صادر کنند؟ آنها چرا باید اینچنین منفعل باشند؟ مگرنه اینکه آنها بالاترین مرجع قانونی در این فوتبال هستند؟ یعنی خودشان نمیتوانند به دور از هر نگرشی آنچه به عدالت نزدیک است را اجرا کنند؟ کمیته انضباطی خود باید بر اساس قانون و با کسب اطلاعات دقیق رای بدهد، نه اینکه منتظر واکنشهای یک اتفاق بماند و بعد رای خود را صادر کند. «محروم تا اطلاع ثانوی» یک معنای روشن دارد؛ میخواهیم منتظر بمانیم و ببینیم که ماجرا چقدر داغ میشود و آنگاه داغ بودن و جنجالی بودن ماجرا حکم را تعیین خواهد کرد.
این اولین بار نیست که احکام کمیته انضباطی با چنین رویکرد غیرحرفهای صادر میشود. کمیته انضباطی باید فارغ از هیاهوی رسانهای و براساس تدبیر و مقررات خودش رای بدهد اما بارها دیدهایم که فشارهای رسانهای یا بیتوجهی رسانهای، شدت یک رای را پررنگ یا کمرنگ کرده است. این روش و سیاق غیر حرفهای یعنی اینکه کمیته انضباطی بیمیل نیست که براساس واکنشهای رسانهای رای بدهد در حالی که کمیته انضباطی باید مستقل و در کسب اطلاعات در حوزه کاریاش پیشروتر از رسانهها باشد. کمیته انضباطی اما هر دو ویژگی را از کف داده است.
مساله این نیست که محرومیت خرمگاه و الهامی چند جلسه باشد یا چه جریمهای برای آنها در نظر گرفته شود. با آنها که رفتاری زننده از خود نشان دادند باید با شدیدترین حکم برخورد کرد. مساله اما این است که کمیته انضباطی در هر پرونده باید فارغ از هیاهوی رسانهای رای بدهد. ماهیت رسانهها این است که بر اساس ارزش خبری به موضوعاتی میپردازند. ماهیت کمیته انضباطی اما نباید این شود که براساس چگونگی پرداخت رسانهای درباره پروندههایش حکم صادر کند.