جدال مرگ و زندگی؛ بررسی نقاط ضعف و قوت پرتغال و تفکرات کی روش برای مقابله با آن

امین یزدانی؛ پس ازنمایش دلپذیر ملی پوشان کشورمان درمقابل اسپانیا که یکی ازمدعیان جدی کسب عنوان قهرمانی درجام جهانی روسیه محسوب می شود، به ویژه پس از دریافت گل، همه بی صبرانه درانتطار دیداری جذاب، حساس و تعیین کننده، آنهم درمقابل تیمی می باشند که قهرمانی یورو ۲۰۱۶ بوده و سوپر استاری بنام رونالدو درترکیب شان دارد.

قطعا دو مربی هموطن به خوبی ازتفکرات همدیگر شناخت دارند و این بازی پیچیده می تواند، آبستن حوادث بسیاری باشد. پرتغال برای صعود به تک امتیاز بازی نیاز دارد،حال آنکه تیم ملی ما،به دور از اما و اگرهای بازی دیگر همین گروه، به پیروزی احتیاج دارد. اساسا سبک فوتبال پرتغال با فرناندو سانتوس بکلی نسبت به بنتو، تغییر کرده است و‌ آنها لقب برزیل اروپا را به کرواسی داده اند.

این مربی بی حاشیه که درکنار زمین، تمام تمرکزش را روی بازیکنان خودی و‌نحوه عملکردشان قرار می دهد، بازی محتاطانه ،باحوصله و کم سرعتی را برخلاف اسپانیایی ها در دستور کار شاگردانش قرار خواهد داد.

بیشتر برنامه های سانتوس روی بازی خط به خط و تدریجی،اما با صبر وتانی، همراه با دفاعی مستحکم‌ ومنسجم و ضد حملات مهلک و‌ضربات ایستگاهی که درمتن آنها رونالدو  قرار دارد، استوار است.آنها درفاز هجومی با استفاده از مهره ای خلاق،باهوش،انرژیک و بسیار با انگیزه بنام رونالدو که موقعیت مناسب را بو‌ می کشد و درمنطقه ای غیرقابل پیش بینی جای گیری کرده و کار را دریک لحظه تمام می کند،استفاده می کنند.

پرتغالی ها با رونالدو و مکملی بنام گوئیدس و حرکات پا به توپ وتکنیکی برناردو سیلوا،بسیار خطرناکند.چنانچه تیمی مقابل آنها باز بازی کند و فضا دراختیارشان قرار دهد، بی رحمانه عمل می کنند.پرتغالی ها بازی خود را ازخط دفاعی شروع می کنند وتمام توپ های خط دفاعی به کاروالیو هافبک تدافعی آنها ختم می شود،او نیز خود برای گرفتن توپ، به سرعت به مدافعین نزدیک شده و پس از تصاحب آن، با کمترین ضرب ،توپ را به بازیکنان کناری  و نزدیک خود می سپارد.

این بازیکن سیه چرده حلقه ارتباط مهم و اصلی بین خط دفاعی و میانی،به ویژه هافبک ها ومدافعین کناری است و بازیکنان ما باید راه های ارتباطی این بازیکن با سایر هم تیمی هایش را قطع کنند تا خلل بزرگی درکار تیمی پرتغالی ها ایجاد شود.او درست، همان کاری را می کند که ماتیچ برای مورینیو در من یونایتد،انجام می دهد.

دو مدافع کناری پرتغال یعنی سدریک سوارز و رافائل،ویژگی هایی مانند فول بک های اسپانیا را ندارند وکیفیت آنها را نیز درحمل توپ ندارند ،اما به هرشکل درمدل ۲-۴-۴ خطی سانتوس،مدافعین کناری نقش مهمی ایفا می کنند زیرا درهنگام حمله رو به جلو حرکت می کنند. به ویژه رافائل مدافع چپ پرتغالی ها همواره درکار حمله شرکت می کند و ازسانترهای باکیفیتی برخوردار است .

عمده حملات پرتغالی ازکناره ها طراحی می شود،زیرا درمدل بازی ۲-۴-۴ سانتوس، همیشه دو بازیکن درکناره ها دارد .در  سمت راست آنها جایی که بازیکنی تکنیکی و سرعتی بنام برناردو سیلوا بازی می کند بسیار خطرناکند زیرا این بازیکن چپ وتکنیکی در یک سوم دفاعی حریف، از کناره به داخل زمین می زند به موازات خط عرضی زمین حرکت کرده و آنگاه اقدام به شوتزنی می کند،خط دفاعی ما باید با پوشش و بستن فضای حرکتی او ،کارایی اش را خنثی کنند.

درسمت چپ خط میانی پرتغال ژائو ماریو بازی می کند که ازتکنیک به مراتب کمتری نسبت به برناردو سیلوا برخوردار است،اما فوق العاده دونده و‌توپ گیر است.او به سرعت به دو مهاجم خودی اضافه می شود،ژائو ماریو جای خود را درحین بازی،دائما با گوئیدس،عوض می کند و همین تغییر جا و جابجایی ممکن است، بازی پرتغال را در خط حمله، غیرقابل پیش بینی کند.

کمی جلوتر از ویلیام کاروالیو،موتینیو(آندره سیلوا) بازی می کند که اساسا طراح نیستند،اما به حمایت دو مهاجم خودی می پردازند.احتمالا سانتوس از بازیکن دونده ای ،چون آندره سیلوا بجای موتینیو استفاده کند که هم جنگنده تر و توپ گیرتر است و بازی فیزیکی او بر تکنیکش غلبه می کند. په په و فونته دو مدافع میانی بلند زن ، قلدر وخشن تیم پرتغال هستند که می توان روی زمین راحت تر ازآنها عبور کرد. اما این دونفر دربازی هوایی و شرکت در شروع مجددها بسیار خطرناکند.

اگر تیم پرتغال را بتوان به میانه زمین کشاند،مهاجمین سرعتی ما می توانند ازتوپهای پشت این دو مدافع میانی ،جهت گلزنی،به خوبی استفاده کنند.پاتریسیو دروازبانی درکلاس جهانی است و به سادگی دروازه اش باز نمی شود،اما هیچ بازیکنی خالی ازضعف نیست و همانگونه که اسپانیانیی ها، 3 بار دروازه اش را باز کردند، مهاجمین ما اگر استرس را کنار بگذارند و دقت را چاشنی کارشان قرار دهند،هیچ دروازبانی نیست که دروازه اش بازنشود. امیدوارم طلسم عدم گلزنی مهاجمین ما در دو بازی اخیر، درمقابل پرتغال ،شکسته شود.

فکر کنم جنگ اصلی دومربی دریک سوم میانی زمین،رقم  بخورد،زیرا هردو‌مربی در ابتدای بازی، احتیاط را سرلوحه کارشان قرار خواهند داد و شدیدا بدنبال فضای خالی وکلیدی می گردند تا بتوانند ضربه نهایی را بزنند.پرتغال دراین دیدار هیچگاه مانند اسپانیا ما را دریک سوم دفاعی خودمان محبوس نخواهد کرد،زیرا نه سرعت تیمی اسپانیا را دارد و نه سبک بازی مالکانه را انجام می دهد.آنها برای ایجاد فضا جهت حرکت رونالدو، به فضای بین مدافعین میانی وکناری ما،شدیدا نیاز دارند،بنابراین تاحدود زیادی اجازه می دهند که تیم ملی ما،کمی جلوتر بازی کند،زیرا سانتوس یقینا می داند که کی روش استاد ضدحملات است.،تاکتیکی که خود سانتوس نیز عاشق آن است.سانتوس اعتقاد دارد ،بازی زیبای بدون امتیاز درمقابل بازی بد همراه با سه امتیاز،به مراتب با ارزش است.

سرمربی پرتغال اصلا به دنبال بازی زیبا نیست، موردی که کم‌کم درفوتبال ملی پرتغال دارد به یک سبک تبدیل میشود.سانتوس معتقد است که تیم ایران دفاع بسیار قدرتمندی دارد و درضدحملات وشروع مجددها فوق العاده است،بنابراین مجبوریم فشرده و دفاعی بازی کنیم.شاید این یک ترفند باشد.اما سبک حال پرتغالی ها همین است.

سانتوس دربازی مقابل ایران ازمدل همیشگی ۲-۴-۴ استفاده می کند و احتمالا از پاتریسیو/ په په،فونته،سدریک سوارز،رافائل/کاروالیو،آندره سیلوا(موتینیو) برناردو سیلوا،ژائو ماریو/رونالدو و گوئیدس / درترکیب اولیه اش استفاده کند.

درآن سوی زمین کی روش قرار دارد که شناخت خوبی ازتیم ملی کشورش وسبک بازی اش دارد. او باید استراتژی خود را نسبت به بازی مقابل اسپانیا کاملا تغییر دهد،یا حداقل درنیمه اول ریسک کمتری درفاز تهاجمی داشته باشد و درنیمه دوم ،همانند بازی مقابل اسپانیا حمله را سرلوحه کار باریکنانش قرار دهد،زیرا این دیدار بهترین زمان ممکن برای صعود به مرحله بعدی رقابت هاست و باید برای آن  برنامه ی مناسب و حساب شده ای داشت.

بازیکنان ما نباید احساساتی بازی کنند تا گرفتار جو بازی حریف نشوند و نکته مهمتر دراین بازی، باید جنگید تا پیروز شد.مردم فوتبال شناس ما به خوبی آگاهند، اگر تیم ملی کشورمان بازی را واگذار کند ،اما زیبا ،جذاب وهیجان انگیز همچون دیدار برابر اسپانیا بازی کند،بارهم تیم شان را مورد تقدیر واحترام قرار خواهند داد. بنابراین فکر کنم،اگر بازی با تساوی پیش رود،کی روش  در۱۵ الی ۲۰ دقیقه پایانی، بازی ریسکی را انجام خواهد داد،زیرا فکرکنم این مرد تندخوی اما کار بلد پرتغالی،پس ازمدت ها متوجه شده که مردم ایران، بازی پس از دریافت گل از اسپانیا را بسیار می پسندند،حتی اگر بازنده بازی باشند.

دراین بازی نباید بدون دلیل پشت محوطه جریمه به پرتغالی ها خطا داد،زیرا این دقیقا موردی که رونالدو بدنبال آن می گردد.زیرا دربن بست های تاکتیکی ،این ضربات ایستگاهی هستند که نتیجه بازی را تغییر می دهند.

احتمالا کی روش برای بازی برابر پرتغال از مدل ۱-۴-۱-۴ استفاده کند تا در یک سوم میانی نسبت به حریف برتری عددی داشته باشد.او ممکن است از بیرانوند/پورعلی گنجی،مجید حسینی،رضاییان ، حاج صفی/ عزت اللهی/طارمی،دژاگه،امیری،انصاری فرد/ و سردار آزمون/ در آرایش اولیه اش سود ببرد.البته هرگونه تغییری درترکیب دوتیم ازسوی مربیان،محتمل است.امیدوارم کی روش با اتخاذ یک استراتژی مناسب وبرنامه ای حساب شده،بتواند برای اولین بار فوتبال ملی ما را به دور بعدی رقابت های جام جهانی رهنمون کند تا نامش را درتاریخ فوتبال ایران جاودانه سازد، هرچند کاری دشوار و بسیار مشکل بنظر می رسد،اما درفوتبال غیرممکن وجود ندارد واین راز جذابیت فوتبال است که پرطرفدارترین رشته ورزشی جهان بشمار می رود.

درپایان، گاس هیدینگ مربی بزرگ هلند وجهان درمورد بازی ایران و پرتغال اعتقاد دارد که اگر ایرانی ها بازی را از ابتدا هجومی شروع کنند،ممکن است که بازی را ببرند،آنها نباید مانند بازی مقابل اسپانیا باشند که پس از دریافت گل ،کار حمله را آغاز کنند،زیرا اسیر سرعت رونالدو خواهند شد.