تیمی که عنوان میشد به زور شاید صاحب یک امتیاز آن هم برابر مراکش شود چنان قدرتمندانه و زیبا کار را پیش برد که فاصله ما تا صدرنشینی گروه تنها یک تک به تک بود که مهدی طارمی در آخرین دقیقه بازی با پرتغال آن را ناباورانه از دست داد. آنهایی که به بچههای ما اعتماد نداشتند دیشب دیدند که یوزهای خستگیناپذیر، پرتغال را تا آستانه حذف از جامجهانی پیش بردند. ایران برابر رونالدو و یارانش به تساوی یک- یک رسید و با 4 امتیاز در رده سوم جا خوش کرد اما همین یک گل ما باعث شد پرتغال و مردمش سختترین دقایق تاریخشان را سپری کنند. وقتی کریم انصاریفرد توانست از روی نقطه پنالتی بازی را به تساوی بکشاند تا لحظه سوت پایان این دیدار، پرتغال زیر پرس ایران، التهاب واقعی را تجربه کرد. با توجه به تساوی 2-2 اسپانیا برابر مراکش در بازی همزمان، صدرنشین گروه را ایران میتوانست مشخص کند. ما دیگر به تساوی راضی نبودیم و در دقایق پایانی به دنبال گل پیروزیبخش میگشتیم. مهدی طارمی در دقیقه آخر با گلر پرتغال تک به تک شد و همان یک گل میتوانست پرتغال را حذف و ایران را صدرنشین کند اما عوض درون دروازه، تور کناری به لرزه در آمد. لرزهای که دل میلیونها ایرانی را لرزاند. ما تا خلق بزرگترین شگفتی جام پیش رفتیم؛ مایی که کمتر کسی تصور میکرد قادر به کسب یک امتیاز هم باشیم تا حذف پرتغال و دوم کردن اسپانیا رفتیم اما هزار افسوس و آه که آن توپ جایی در دروازه پرتغال نداشت. پرتغالیها در نیمه اول با یک گل غافلگیرانه از ما پیش افتادند. در نیمه دوم صاحب یک پنالتی مشکوک شدند که علیرضا بیرانوند موفق شد با سیوی تاریخی ضربه رونالدو را مهار کند. آغاز بازی حماسی ما از همان سیو بیرانوند بود؛ ما با ضربه پنالتی انصاریفرد بازی را به تساوی کشاندیم و همانطور که شرحش رفت فاصله ما با شگفتی بزرگ جام همان تک به تکی بود که حسرت را به دل میلیونها ایرانی گذاشت. جامجهانی برای یوزهای خستگیناپذیر دیشب تمام شد اما بدون شک دیگر کسی فوتبال ما را کوچک نمیشمارد. کسب 4 امتیاز از گروه مرگ به خودی خود بیانکننده واقعیت این تیم بزرگ بود. تیمی که دل میلیونها ایرانی را در سختترین روزهای اقتصادی شاد کرد.